" အလင္းသစ္ကို ေမြးဖြားျခင္း "

 

   သူ႔ကိုေမြးဖြားဘုိ႔အတြက္ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ ဆယ့္သုံးႏွစ္ၾကာေအာင္ ရင္၀ယ္သေႏၶ လြယ္ခဲ့ရသည္၊ သူက အေတာ္ေလးကို ၾကာေအာင္ေမြးယူရသည္၊ အဲဒီလုိၾကာရ တဲ့အေၾကာင္းရင္းက သေႏၶလြယ္သူ ကၽြႏု္ပ္မွာ ေငြေၾကးမျပည့္စံုမႈ ဆင္းရဲမႈက အရင္းခံသည္။

     ကၽြႏု္ပ္ကစာသင္ေက်ာင္းသားေလးရယ္၊ ကၽြႏု္ပ္စာသင္တုိက္ကို ရြာကေနေျပာင္းလာစ ထဲကကၽြႏု္ပ္စာေပမ်ားကို ဖတ္ရွဳခဲ့သည္၊ ၀တၳဳလည္း ဖတ္သည္၊ ကာတြန္း ရုပ္ျပမ်ားကိုလည္း မလြတ္၊ မဂၢဇင္းေတြလည္း လစဥ္ထုတ္ နီးပါးဖတ္သည္၊ ကိုယ္ကငွါးမဖတ္ႏုိင္ေသာ္လည္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားက ငွါးဖတ္ၾကသည္ကို ကၽြႏု္ပ္ဆရာက ငွါးဖတ္သည္ကို အနားကေနကပ္ဖတ္ ခဲ့ရသည္။

     စာဖတ္မ်ားေတာ့ ဗဟုသုတေတြမ်ားလာသည္၊ အသိေတြတိုးလာသည္၊ ကၽြႏု္ပ္ အဲဒီလုိအသိေတြ တုိးလာေလ ရြာကက်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ က်ဳပ္တပည့္ ကေလး ေတြ၊ က်ဳပ္ရြာသူရြာသားေတြ အားလုံးကို သတိရေနခဲ့ေလ ျဖစ္ခဲ့သည္၊ သူတုိ႔ကိုလည္း ကၽြႏု္ပ္လုိပဲ အသိေတြ တုိးေစခ်င္သည္၊ ကၽြႏု္ပ္လုိပဲ သူတို႔ကို ဗဟုသုတေတြၾကြယ္ေစခ်င္ခဲ့သည္။

     စာသင္တုိက္ေတြမွာ စာသင္ၿပီးလုိ႔ တကၠသိုလ္တက္ေရာက္ရတဲ့ခါ စာေတြပိုစုံ လာသည္၊ ဟုိတုန္းက မကိုင္ဘူးခဲ့တဲ့ စိတ္သိပ္မ၀င္စားခဲ့တဲ့ ပ်ဳိ႔ေတြ လကၤာ ေတြကို ခ်စ္ခင္လာသည္၊ ရွင္မဟာရ႒သာရကို အားက်သည္၊ ရွင္မဟာ သီလ၀ံသကို ၾကည္ညဳိသည္၊ ရွင္အုန္းညဳိကုိ ျမတ္ႏုိးသည္၊ ဗုဒၶ၀င္မ်ားကို ေမြးဖြားေပးခဲ့ေတာ္မူေသာ တိပိဋကဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ဦးခုိက္ေနမိသည္၊ လယ္တီဒီပနီက်မ္းတုိ႔၏သခင္ လယ္တီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး လုိ စာေတြအမ်ားၾကီး၊ အဲဒီထဲကမွ ဆရာေတာ္လုိ လူတုိင္း နားလည္လြယ္ကူ ေစႏုိင္တဲ့ အေရးသားမ်ဳိးေတြနဲ႔ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြ ေပးခ်င္လာသည္။

     တကၠသိုလ္မွာ ဆရာစျဖစ္တဲ့ 1996 ခုႏွစ္မွာ ကၽြႏု္ပ္ရြာကေလးအတြက္ စာၾကည့္ စင္ေလးတစ္ခု သူငယ္ခ်င္းလင္မယားအားကိုးျဖင့္ သူတုိ႔အိမ္ေသးေသး ေလးမွာစတင္အေကာင္ထည္ေဖာ္ခဲ့သည္၊အဲဒီတုန္းက သူ႔ကိုယာယီအမည္ေပး ခဲ့တာကရတနာေျမတဲ့၊အဲဒီမွာကၽြႏု္ပ္စာၾကည့္တုိက္အေသးေလး သုံးႏွစ္ၾကာခဲ့ သည္၊ စာတစ္အုပ္မေျပာက္မရွ၊ အုိေဟာင္းလုိ႔ လွန္ေလွာမရ၊ စာအုပ္ယုိယြင္းမႈ တစ္ႏွစ္မွ ေလးငါးအုပ္သာ ရွိခဲ့သည္၊ သုိ႔ေသာ္ သုံးႏွစ္ၾကာလာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း လင္မယားမွာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားႏွင့္ ျဖစ္လာခဲ့သည္၊ ရြာမွာလည္း မူလတန္းေက်ာင္းက စည္ကားမႈရွိလာသည္၊ ရပ္ရြာကေမြးေသာ ရပ္ရြာဆရာ ဆရာမမ်ားသည္ပင္ ကုိယ့္ရပ္ကုိယ့္ရြာမွာ အုိးမကြာ အိမ္မကြာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ လာၾကသည္။

     ဒီေတာ့ သူတုိ႔အားကိုးျဖင့္ မူလတန္းေက်ာင္း၏ ရုံးခန္းထဲမွာပဲ စာအုပ္ဗီရို ႏွစ္လုံးျဖင့္ စာၾကည့္တုိက္ေလး ေျပာင္းခဲ့သည္၊ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ စာအုပ္မ်ား တစ္အုပ္ထဲက်န္ေအာင္ ေပ်ာက္ဆံုး ပ်က္စီးသြားေလသည္၊ ကၽြႏု္ပ္ ထုိင္ငုိရမလား စဥ္းစားမိသည္၊ ငိုခ်င္စိတ္မေပၚပါဘူး၊ ေအာ္ ဒီထဲက ငါ့စာအုပ္ေလးေတြကို အေတာ္မ်ားမ်ား ငါ့ရြာသားေတြ ဖတ္ဘူးခဲ့ၾကၿပီပဲ၊ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ၊ လူေတာင္ေသရေသးတာပဲ၊ ပစၥည္းပဲ ျပန္တည္ ေထာင္မွာေပါ့ဆုိၿပီး ခဏနားခဲ့သည္။

     မႏၱေလးႏုိင္ငံေတာ္ ပရိယတိၱသာသနာ့တကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာနမွာ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမဳိ႔ရွိ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာျပဳ တကၠသုိလ္ႀကီးသို႔ ဆရာေမြးျမဴေရး ေဒါက္တာဘြဲ႔ႀကဳိ သင္တန္း ၀င္ခြင့္ကို 2002 ခုႏွစ္မွာ ေအာင္ျမင္ၿပီး တက္ေရာက္ပညာသင္ခြင့္ ရခဲ့သည္၊ အဲဒီမွာတစ္ႏွစ္ခြဲခန္႔ ပညာသင္ၿပီး သင္တန္းမေအာင္ျမင္သျဖင့္ ေအာင္ဖ်ာလိပ္ခဲ့ရသည္၊ ဘ၀မွာ တစ္ခုတည္းေသာ က်ဆုံးမႈပါပဲ၊ က်ဆုံးခဲ့ေသာ္ လည္း အရွဳံးကို ေတြးေနေငးေနမႈ မလုပ္ခဲ့ဘဲ တစ္ခါဘူးမွမကိုင္ခဲ့ဘူးသည္ ေငြတစ္သိန္း လာဘ္လာဘမ်ဳိးစုံမွ ရရွိခဲ့သည္၊ ဘာလုပ္ရမည္မသိ၊ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ေငြကိုလည္း တစ္ခါမွ်မကိုင္ဘူးခဲ့၊ လက္ထဲေငြရွိက စာအုပ္ပဲ ေျပး၀ယ္ခ်င္ ေနခဲ့သည့္စိတ္ကိုလည္း ေခတၱ ခ်ဳိးႏွိမ္ၿပီး ငါ…ဒီေငြတစ္သိန္း ဘာလုပ္ရမလဲဆိုၿပီး စဥ္းစားသည္၊ ျမန္မာျပည္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထံ အလည္အပတ္သြားၿပီး ေဒသႏၱရဗဟုသုတ ရွာမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားေတြ လည္ဖူးမလား၊ ညီမငယ္ဆယ္တန္း ေအာင္ထားသည္၊ days ေက်ာင္းဆက္ထားမလား ဒီေငြနဲ႔ …လားေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးစဥ္းစားသည္…….. ေနာက္ဆုံး၀င္လာတဲ့ အေတြးက ရိပ္ကနဲ…..လင္းသြားသည္၊ လက္သြားၿပီ၊ ညီမကိုေဘးဖယ္ထားလုိက္သည္၊ ရပ္ရြာတစ္ခုလုံးမွာရွိတဲ့ ညီေတြ ညီမေတြနဲ႔လဲလုိက္သည္။

     ငါ့စာၾကည့္တုိက္ေလး… ဟုတ္တယ္ ငါ့စာၾကည့္တုိက္ေလး ပ်က္သြားခဲ့ တယ္၊ အဲဒါျပန္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္၊ အိပ္ရာႏိုးတာနဲ႔ ၿမဳိ႔ထဲသြားဘို႔ပဲ အာရုံေရာက္ေနတယ္၊ ကံအားေလ်ာ္စြာပဲ ဆြမ္းဘုန္းေပးခါနီး မိမိသီတင္းသုံးေနတဲ့ ရန္ကုန္၊ ဗဟန္း၊ ေရႊေတာင္ၾကား (၂)ရွိ မင္းကြန္းေတာရသုိ႔ု မႏၱေလး သာသနာ့တကၠသိုလ္က တပည့္တစ္ပါးၾကြလာတယ္၊ ဆြမ္းစားၿပီးတာနဲ႔ ဆရာတပည့္ ေငြတစ္သိန္းပိုက္ၿပီး ၿမဳိ႔ထဲစာအုပ္၀ယ္ထြက္သည္၊ စာေပဗိမာန္က သင့္ႏုိးရာရာ ေကာင္းႏုိးရာရာစာအုပ္ေလးေတြ အားလုံး၀ယ္ယူခဲ့သည္၊ လမ္းေဘးက အသစ္မဟုတ္ေသာ္လည္း မေဟာင္းႏြမ္းေသးသည့္ စာေပမဂၢဇင္း မ်ားကိုခ်ည္း အုပ္ေရတစ္ရာေက်ာ္ေလာက္၀ယ္သည္၊ အျခားေကာင္းႏုိးရာရာ ေလးေတြ ေရြး၀ယ္လုိက္ေတာ့ လက္ထဲ ေငြႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္နီးနီး က်န္ခဲ့သည္၊ ေတာ္ၿပီ၊ ရြာျပန္ လမ္းစားရိတ္လုိေသးသည္။

     အဲဒီေန႔ကေန ေနာက္ေန႔ ရန္ကုန္ၿမဳိ႔ရွိ မိမိဒကာ ဒကာမမ်ားအိမ္သုိ႔ၾကြကာ စာဖတ္တတ္သည့္အိမ္၊ စာအုပ္စုသည့္အိမ္မ်ားကိုေရြးကာ စာအုပ္အလွဴခံ ထြက္သည္၊ သူတုိ႔လွဴၾကသည္၊ ရြာကိုျပန္ၾကြေတာ့ စာအုပ္ထည့္ထားသည့္ လန္ဒန္(London) စီးကရက္ပုံးေလးပုံး၊ ေျမြေရခြံအိတ္ (ေငြခြံအိတ္) - ဆန္အိတ္ (ဆံအိတ္) ေဟာင္းသုံးလုံးပါလာသည္၊ ရြာကိုေရာက္တာ ႏွင့္ ဆရာေတာ္ ကိုေလွ်ာက္ထားကာ ဘုရားတပည့္ေတာ္ စာၾကည့္တုိက္ေလး ျပန္လုပ္ေတာ့မယ္ ဘုရားဆုိေတာ့ ဆရာေတာ္က မုိက္ပ ငါ့တပည့္ရာ မင္းစာအုပ္ေတြ ၀ယ္မယ့္အစား တစ္အိမ္ ဆန္တစ္ျပည္ ေ၀တာကမွ ပိုအက်ဳိးရွိဦးမယ္တဲ့၊ ေနာက္ပီး မင္း အရင္လုပ္ထားတဲ့စာအုပ္ေတြ တစ္အုပ္မွ မရွိေတာ့ဘူးဆုိတဲ့၊ ဆရာေတာ့္ကို အျပစ္မဆုိအားပါဘူး၊ ဆရာေတာ္က ကုိယ့္ကို ဂရုဏာ ေဒါသနဲ႔ေျပာတာဆုိတာကို သိေနေတာ့ မတတ္ႏုိင္ဘူးဘုရား၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ တပည့္ေတာ္ ေသခ်ာလုပ္မွာဘုရားလုိ႔ေလွ်ာက္လုိက္တယ္၊ ေနာက္ေန႔မွာ ရြာထဲက ရ.ယ.က လူႀကီးမ်ားနဲ႔ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားေခၚ၊ လူငယ္ေတြ ဖိတ္၊ ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမေလးေတြ အားလုံးဖိတ္၊ ေကာက္ညႇင္းေပါင္းေကၽြး၊ ေကာ္ဖီမစ္တုိက္၊ လန္ဒန္ေဆးလိပ္တုိက္ၿပီး စာၾကည့္အတြက္ စုေ၀းလုိက္တာ တစ္ခါတည္း-
၁။ စာၾကည့္တုိက္ဥကၠ႒
၂။ စာၾကည့္တုိက္ဒုတိယဥကၠ႒
၃။ စာၾကည့္တုိက္အတြင္းေရးမွဴး
၄။ စာၾကည့္တုိက္မွဴး
၅။ စာၾကည့္တုိက္ျပန္ၾကားေရးနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးအဖြဲ႔
၆။ စာအုပ္ငွါးေပးမည့္သူ မိန္းကေလး ေျခာက္ေယာက္
စသည္ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းလုိက္သည္။

     အဲဒီေနာက္ေန႔မွာ စာအုပ္ေတြထဲက အဖုံးမခ်ဳပ္ရေသးတာေတြကို ခ်ဳပ္၊ ခ်ဳပ္ၿပီးသားေတြ ခ်ဳပ္ဘို႔မလုိတာေတြကို Catalog (ကက္တေလာက္)ျဖည့္၊ စာအုပ္စာရင္း၊ ငွါးစာရင္း၊ စသည္လိုအပ္တာေတြ လုပ္ၾကသည္၊ ေပ်ာ္စရာႀကီး တစ္လနီးပါး မခ်ဳပ္တတ္ ခ်ဳပ္တတ္ခ်ဳပ္ၾကသည္။

     စာၾကည့္တုိက္ေလး ဖြင့္တာကုိ ရြာကေျခာက္လုံးပတ္ဆုိင္းက ကြမ္းယာစားၿပီး ဧည့္ခံေပးသည္၊ ရြာရွိတပည့္တစ္ေယာက္က အသံခ်ဲ႕စက္ကို အလကား ဖြင့္ၿပီး ကူညီသည္၊ စာရင္းခ်ဳပ္ေတာ့ အဲဒီစာၾကည့္တုိက္ေလး အစမ္းဖြင့္စက ပိုက္ဆံ ငါးရာ ကြမ္းဘိုးကုန္ခဲ့သည္။

     နာမည္ေလး ေပးလုိက္တာက အလင္းသစ္တဲ့….
အဲဒီအလင္းသစ္ေလး တကယ္ေတာ့ ဖြားျမင္ၿပီးေျမာက္ေသးတာမဟုတ္ဘူး၊ ေမြးစမ္းၾကည့္ယုံေလးပဲ ရွိေသးတာ၊ သူမ်ားေနရာ အသုံးမျပဳေတာ့သည့္ သမဆုိင္ခန္းထဲမွာ ေခတၱ တစ္ႏွစ္ ယာယီ အလကား အငွါးျဖင့္ ဖြင့္ျဖစ္ၾကသည္၊ ေနာက္တစ္ႏွစ္ သမလူႀကီးမ်ားနဲ႔ကေလးေတြ မတည့္ေတာ့၊ သူတုိ႔က လစာကို တစ္ေထာင္ ေတာင္းသည္တဲ့၊ တစ္ႏွစ္ တစ္ေထာင္လား တစ္လတစ္ေထာင္လား မသိ၊ တစ္ႏွစ္ တစ္ေထာင္ျဖစ္ဘုိ႔မ်ားသည္၊ သို႔ေသာ္ တစ္ႏွစ္တစ္ေထာင္ကိုပင္ အလင္းသစ္က ေပးႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့။ အဲဒီကေန ရထားတဲ့ ရန္ပုံေငြေလးျဖင့္ မိမိေတာင္ မသိလုိက္၊ အိမ္အေဟာင္းေသးေသးေလးေလး ၀ယ္ၿပီး၊ ျပန္ေဆာက္ကာ လယ္ေစာင့္တဲငယ္ေလးသဖြယ္မွာ အလင္းသစ္ေလး သေႏၶမရင့္တရင့္နဲ႔ ေခတၱနားရသည္၊ ဤကာလ အလင္းသစ္ကို သေႏၶလြယ္သူ မိမိက ႏုိင္ငံရပ္ျခား သီရိလကၤာမွာ ပညာဆက္လက္ဆည္းပူးေနခဲ့သည္။

     ျပန္ေရာက္ေတာ့ သေႏၶအရင့္အမာ အလင္းသစ္ေလးရဲ့ ေနအိမ္ကို ၾကည့္မိသည္၊ မခ်မ္းေျမ့၊ ငါလည္း နည္းနည္း တတ္ႏုိ္င္လာၿပီ၊ ႏုိင္ငံျခား မထြက္ခင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႔ေရာက္ စားေသာက္ဆုိင္အသီးသီး၊ ေဆာက္လုပ္ေရး အဖုံဖုံတို႔၌ အလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ မိမိရြာသား လူငယ္ေလးမ်ားထံမွ စာၾကည့္တုိက္ေဆာက္ဖို႕ေငြေလးေတြ လုိက္စုသည္၊ ခံယူထားတာက ရြာမွေငြကို တျပားမွအပါမခံ၊ ရြာရွိ လူႀကီးသူမမ်ားကုိ ဒုကၡမေရာက္ေစရဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔၊ ေငြႏွစ္သိန္းနီးပါးရခဲ့သည္၊ သူတုိ႔လုပ္ခဲ့ သည္၊ မိမိ ႏုိင္ငံျခား ပညာသင္ခရီး (၂) ႏွစ္အတြင္း ေငြႏွစ္သိန္းက ငါးသိန္းျဖစ္သြားခဲ့သည္၊ အဲဒီ ငါးသိန္းနဲ႔ မိမိက်န္လာတဲ့ေငြးေလးရယ္၊ ေနာက္ထပ္ ရရွိတဲ့ထဲကရယ္နဲ႔ ငါးသိန္း၊ ေပါင္း ဆယ္သိန္းျဖင့္ အလင္းသစ္စာၾကည့္တုိက္ စေဆာက္သည္၊ မၿပီး၊ မျပည့္စုံ၊ နည္းနည္းလုိေနျပန္သည္၊ အိႏၵိယ၊ ဘုံေဘတကၠသိုလ္သို႔ ပါရဂူဘြဲ႔ဆက္တက္၊ တစ္ႏွစ္ခြဲေနလုိ႔ ျပန္ေရာက္၊ အေခ်ာကိုင္ဘို႔တဲ့ ေငြငါးသိန္း ထပ္ေပးလုိက္သည္၊ အားလုံး ေငြအလုံးအရင္းျဖင့္ 15 သိန္း။

      ျပီးၿပီတဲ့၊ ဘုန္းဘုန္းေရ စာၾကည့္တုိက္ျပန္ဖြင့္လုိ႔ရၿပီတဲ့… ရြာကိုျပန္ၾကြၿပီး စာၾကည့္တုိက္ဖြင့္ရေအာင္တဲ့၊ လုပ္လုိက္ၿပီ၊ ၀တၳဳစာအုပ္အေဟာင္းဆုိင္က ၀တၳဳစာအုပ္ (200)ႏွင့္ အျခား ေကာင္းႏုိးရာရာ စာအုပ္မ်ား အတတ္ႏုိင္ဆုံး ထပ္၀ယ္လုိက္သည္၊ စာအုပ္ကို ကိုယ့္ေက်ာင္းမွာ အခ်ဳပ္သမားေခၚၿပီးခ်ဳပ္သည္၊ အျခားေသာ အလွဴခံရသည့္စာအုပ္မ်ားအပါအ၀င္ London စီးကရက္ပုံး ကိုးပုံး၊ ေျမြေရခြံ ႏွစ္အိတ္ျဖင့္ထည့္ကာ တပည့္တစ္ေယာက္ျဖင့္ ရြာျပန္ခဲ့ျပန္သည္။

     2009 ခုႏွစ္၊ မတ္လ-12 ေန႔ညမွာ အလင္းသစ္စာၾကည့္တိုက္ကို တကယ္ကိုပဲ ထည္ထည္၀ါ၀ါျဖင့္ စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ားအပါအ၀င္၊ သို႔ေသာ္ စာေရးဆရာဆုိ၍ မိမိတစ္ဦးတည္းသာပါ၀င္လ်က္ ဖြင့္လစ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထုိေန႔သည္သာ အလင္းသစ္ကေလး တကယ္ေမြးဖြားသည့္ေန႔စင္စစ္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ အဲဒီေန႔က မိမိေျပာခဲ့သည့္စကား….

     ဘုန္းႀကီးအေနျဖင့္ ေဟာဒီအလင္းသစ္စာၾကည့္တုိက္ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ သေႏၶတည္လာခဲ့တာ၊ ရင္မွာလြယ္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ဆယ့္သုံးးႏွစ္ေက်ာ္ ဆယ့္ေလးႏွစ္အတြင္းပင္ ေရာက္ခဲ့ပါသည္၊ ဒီကေန႔ေတာ့ သူ႔ကို ေအာင္ျမင္စြာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီးပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးအေနျဖင့္ သူ႔ကို အနီးကပ္ မေစာင့္ ေရွာက္ႏိုင္ပါ၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားႏွင့္ ေျမႏုေက်းရြာတြင္ ေနသူ မည္သူ႔ကိုမဆုိ အပ္ႏွံပါသည္၊ ဒီအလင္းသစ္ကေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကပါ၊ ၀ုိင္း၀န္းကူညီေပးၾကပါ၊ မေပ်ာက္မပ်က္၊ အနာအဆာကင္းေအာင္ ထိမ္းသိမ္း ေပးၾကပါ၊ အလင္းသစ္ဟာ ဒီေန႔ကစၿပီးေတာ့ ေျမႏုေက်းရြာ၏အလင္း သစ္ျဖစ္သြားပါၿပီ၊ ဦးသာဓိန၏အလင္းသစ္မဟုတ္ေတာ့ပါ၊ ဦးသာဓိန၏ အလင္းသစ္မဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႔ကို ေမြးဖြားေပးသူ ဦးသာဓိနဟာ သူ႔သားကို အေမြျဖတ္စြန္႔လြတ္သည္မဟုတ္ပါ၊ အၿမဲတန္း အေ၀းကေန ေမတၱာေတြေပး၍ ေစာင့္ေရွာက္ေနဦးမည္၊ သူ႔ကို သူ႔အသက္ရွင္ေနေသးသ၍ ကူညီေပးေနဦးမည္၊ သစ္သည္ထက္ သစ္ေအာင္၊ လင္းသည္ထက္ လင္းေအာင္ ေန႔စဥ္ႀကဳိးစားေန ပါဦးမည္ ဟု ေျပာၾကားရင္း…..

     အဲဒီလုိေျပာခဲ့တယ္၊ အဲဒါ အဲဒီေန႔ဟာ အလင္းသစ္ရဲ့ေမြးဖြားျခင္း ကိစၥၿပီးဆုံးတဲ့ ေန႔ပါပဲ၊ အလင္းသစ္ၿပီးဆုံးတဲ့ေန႔မဟုတ္ပါ၊ အလင္းသစ္ကေတာ့ ေျမႏုရြာဆုိတာ ရွိေနသ၍ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနပါလိမ့္မည္….

     ရြာကေန ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းလာတက္ေနေသာ၊ အလုပ္လာလုပ္ေနေသာ တပည့္ေလးမ်ားက အင္တာနက္ကေန လာအေၾကာင္းၾကားသည္၊ ဘုန္းဘုန္းေရ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရြာက စာၾကည့္တုိက္ကေတာ့ စလင္းၿမဳိ႔နယ္မွာေတာ့ အေကာင္းဆုံး အစည္ကားဆုံး အားေပးမႈအသာဆုံးဆုိၿပီး နာမည္ေက်ာ္ေန တယ္တဲ့… ေအာ္ ေကာင္းေလစြ…

     အလင္းသစ္ရယ္ဟု ေမြးဖြားစမ္းစကပင္ ႏွစ္ပတ္လည္တုိင္း ကေလးေတြကုိ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း အဆင့္လုိက္ စာစီစာကုံးၿပဳိင္ပြဲေလး ေတြကို က်င္းပေပးၿပီး အနည္းငယ္ေသာ ဆုေလးေတြကုိ ေပးခဲ့သည္။

    ခု ဒီအလင္းသစ္ (http://alinnthit.net) ေလး ေမြးဖြားျဖစ္တာကိုေတာ့ ေနာက္ အခြင့္သင့္ရင္ ဆက္ေရးပါဦးမည္… တစ္ေန႔ေပါ့….
 07. 12. 2009

     ဤေဆာင္းပါးေလးကို ဖတ္မိသူတုိင္း ဒီလုိ အလင္းသစ္လုိေလးေတြ ေမြးဖြားေပးႏိုင္ၾကပါေစ……

ေဒါက္တာ အရွင္သာဓိန
မင္းကြန္းေတာရေက်ာင္းတိုက္ (ရန္ကုန္)



"အလင္းသစ္မ်ား ေမြးဖြားေပးေသာ
ေဒါက္တာ အရွင္သာဓိန၏ စာေပေဆာင္းပါကိျ
ျပန္လည္ ရွာေဖြတင္ျပေပးအပ္ပါသည္"
     Post by -
Alinnthit Library 1-7-2016
alinnthitlibrary.blogspot.com

" လမ္းမွန္ ေရာက္ဖို႔ "

ေဟာဒီ ခုေရာက္ရွိေနတဲ့ဘ၀ေလးဟာ တကယ္ဆုိေတာ့ လမ္းဆုံေလး တစ္ခုပဲ၊

လမ္းဆုံဆုိတာ ဘယ္အရပ္ကုိပဲသြားခ်င္သြားခ်င္ သြားလုိ႔ရတဲ့ေနရာပဲ၊

ဒါေပမယ့္ အဲဒီလမ္းဆုံမွာ လမ္းမွားေတြလည္း ရွိေနတယ္၊

လမ္းမွန္ကလည္း အတိအက်ရွိေနျပန္ေရာ၊

ဒီေတာ့ လမ္းမွန္ကုိသာ တည့္တည့္ေလွ်ာက္ပါ၊

လမ္းမသိရင္ လမ္းဆုံမွာ ေမးစရာလူေတြရွိတယ္၊

ဗုဒၶေဟာၾကားထားေသာ ဓမၼစာေပေတြရွိတယ္၊

သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ၿပီး လိမ္မာသူေတြရွိတယ္၊

ဖတ္ပါ၊ ေမးပါ၊

လုိရာခရီးကို လြယ္ကူစြာ ေရာက္ပါလိမ့္မည္...


ဘုန္းဘုန္းဦးသာဓိန
(ေခတၱ-ဘုံေဘတကၠသိုလ္)
Post By-
alinnthitlibrary.blogspot.com

" ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ဘယ္ကိုေရာက္ "

   02. 12. 2009- ညေန 8:30 ခြဲအခ်ိန္ (အိႏၵိယစံေတာ္ခ်ိန္)
အင္တာနက္ကေန လာၿပီး အေၾကာင္းၾကားတယ္၊ ရြာက အေဖ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ညေနေျခာက္နာရီခြဲေလာက္မွာ ဆုံးသြားပီတဲ့…
ရင္ထဲက ဘာတစ္ခုမွ ေပၚမလာပါလား၊ ၀မ္းနည္းရမယ္ထင္တယ္၊ ဟုတ္တယ္ ၀မ္းနည္းရမယ့္ အလုပ္၊ ၀မ္းနည္းရမယ့္ အျဖစ္ေပပဲ၊ ငါ၀မ္းမနည္းခဲ့ဘူး၊ ဘာျဖစ္ပါလိမ့္၊ သဘာ၀ကိုမ်ား ဆန္႔က်င္မိတာလား၊ အေဖ့ကို မခ်စ္ခဲ့လုိ႔လား၊ အေဖ့ကို မုန္းဘူးလုိ႔လား၊ အေဖ့ကုိ မခ်စ္ေတာ့တာလား၊ မဟုတ္ဘူးတဲ့၊ အေဖ့ကို ခ်စ္တာေပါ့၊ ငါက ပုထုဇဥ္ပဲဟာ၊ အေမ့ကိုလည္း ခ်စ္ေနတာပဲ၊ ပုထုဇဥ္ေလ၊ အခ်စ္အမုန္းေတြ ႏွလုံးသားမွာ ၿပဳံးတီးသြားခဲ့ပီမွ မဟုတ္ေသးတာ၊ အေဖ့ကိုလည္း ခ်စ္တယ္၊ အေမ့ကိုလည္း ခ်စ္တယ္၊ ညီကိုေမာင္ႏွမေတြ ကိုလည္း ခ်စ္ေသးတာပဲ၊ အေဖ-ေသတာကို ဘာလုိ႔ ၀မ္းနည္းပူေဆြး မ်က္ရည္ေသြးေတြမက်ဘဲ ရင္မွာေလာင္ၿမဳိက္ မျဖစ္ရတာပါလိမ့္ဆုိၿပီး စဥ္းစားမိတယ္၊ ညအိပ္ရာ၀င္ခဲ့ေတာ့လည္း ၀မ္းနည္းစိတ္ကို ရွာေနမိတယ္၊ ခ်က္ခ်င္းမို႔ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ မလာတာျဖစ္လိမ့္မယ္၊ တစ္စိမ့္စိမ့္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ မုိးလုိရြာခ်ၾကလိမ့္မယ္ေပါ့၊ ဟင့္ အင္း… တကယ္ပဲ မ်က္ရည္က မက်ခဲ့၊ ဟင့္အင္း… တကယ္ပဲ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈေတြ မျဖစ္ခဲ့၊ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္၊ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ဘယ္ဆီေရာက္ေနၾကပါလိမ့္……..

     ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္ေကာက္ယူျခင္း
၁၃၂၉-ခု၊ ျပာသုိလဆုပ္ (၁၂)ရက္၊ ေသာၾကာေန႔နံနက္ ေလးနာရီအခ်ိန္- မေကြးတုိင္း၊ စလင္းၿမဳိ႔နယ္ရဲ့ ေျမာက္ဖ်ားက ရြာကေလးတစ္ရြာျဖစ္တဲ့ ေျမနဳဆိုတဲ့ရြာမွာ အေဖဦးစိန္ေအာင္၊ အေမ ေဒၚလွအုန္းကေန ငါ့ကို ေမြးဖြားခဲ့တယ္၊ အဲဒီခ်ိန္ကေတာ့ ငါက ငါေမြးတာကို ဘယ္သိပါ၊ မွတ္မိႏုိင္ပ၊ ေမြးစေလးကိုး။ မွတ္မိတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ ငါ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးထံမွာ စာေပေတြသင္ၾကားခဲ့ေနၿပီပဲ၊ ငါက စာေတာ္ခဲ့တယ္၊ စာႀကဳိးစားဘို႔ကိုလည္း ဘယ္သူကမွမေျပာဘဲနဲ႔ ငါ့ဟာငါကုိ ႀကဳိးစားခဲ့တယ္၊ စာကိုလည္း အလြန္ပဲ ၀ါသနာပါခဲ့တယ္၊ စာသင္ရတဲ့အလုပ္ကို ေပ်ာ္ေမြ႔ခဲ့တယ္၊ ဆရာေတာ္က ငါတပည့္ေလး စာအလြန္ႀကဳိစားတယ္၊ သိပ္ေတာ္တယ္ေျပာရင္ အလြန္၀မ္းသာခဲ့တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္က ငါ မဂၤလသုတ္တုိ႔ ရွင္မဟာသီလ၀ံသရဲ့ ဆုံးမစာတုိ႔ကုိ သင္ေနခဲ့ရၿပီ၊ ငါ့အသက္- ရွစ္ႏွစ္သားအရြယ္မွာ ငါ့-ရြာမွာ စပြင့္တဲ့ အစုိးရမူလတန္းေက်ာင္းကို ေျပာင္း္ခဲ့ရတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါက ေက်ာင္းေနရတယ္ဆုိေပသည့္ အေဖနဲ႔တူ လယ္ယာကို ေစာင့္တဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပီ၊ အေဖ့ကို အကူညီေပးနဳိင္ခဲ့ပီ၊ အေမ့ကို ကူရတာကေတာ့ ငါ့ေနာက္က ေမြးလာတဲ့ ညီငယ္ညီမငယ္ေလးေတြကို ထိန္းရင္း ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတယ္။

     စာေမးပြဲဆုိတာကုိ ငါတုိ႔ေတာသားေလးေတြအေနနဲ႔ အဲဒီ ငါရွစ္ႏွစ္သားအရြယ္မွာ စတင္ထိေတြ႔ခဲ့တယ္၊ အေတြ႔အႀကဳံမရွိတဲ့ ငါတုိ႔ပထမတန္း တစ္ခုလုံး စာေမးပြဲေျဖၿပီးတာနဲ႔ ျပန္ေျဖၾကရတယ္၊ မေျဖတတ္ၾကလုိ႔တဲ့၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔က ငါက အေဖနဲ႔တူ ေတာလုိက္ၿပီး ထင္းခုတ္သြားခဲ့တယ္၊ ဆရာေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ မင္းကေတာ့ ျပန္ေျဖဘို႔မလုိတဲ့၊ မင္းေျဖတာ အားလုံးမွန္တယ္တဲ့၊ ေအာင္စာရင္းေတြထြက္ခဲ့ေတာ့၊ ငါက ပထမတဲ့၊ ဒီလုိပဲ ငါသုံးတန္းေရာက္ေတာ့ ငါ့အသက္က (၁၀)ႏွစ္၊ ငါေတာ္ေတာ္ေလး မိဘကို ကူညီႏုိင္ေနခဲ့ပီ၊ ႏြားေက်ာင္းသြားရသည္၊ မနက္ႏြားေက်ာင္းၿပီး အေဖ့ကို ကူညီရင္း၊ ေန႔ခင္း-ေက်ာင္းတက္ရင္း ကေလးထိန္းၿပီး အေမ့ကို ကူညီခဲ့ရသည္၊ စာေမးပြဲေတြေျဖခါနီးတုိ္င္း ငါကရြာထဲကေန စာေမးပြဲလာေျဖသည္မဟုတ္၊ ယာခင္းထဲကေန လာေျဖရသည္၊ အေဖနဲ႔တူတူ ေျပာင္းဖူးခင္း စပါးခင္း ငရုပ္ခင္း ညအိပ္ေစာင့္ရေသာေၾကာင့္၊ အတန္းတုိင္းနီးပါးကို ေန႔တစ္၀က္တက္ရသည္က မ်ားသည္၊ အဲဒီထဲက ငါ့ခါးမွာ ေက်ာင္းစာအုပ္တစ္အုပ္ အၿမဲပါခဲ့သည္၊ ႏြားေက်ာင္းရင္း စာက်က္သည္၊ ကေလးထိန္းရင္း စာက်က္သည္၊ ယာေစာင့္ရင္း စာက်က္သည္၊ ဂဏာန္းသခ်ၤာကိုေတာ့ ငါတစ္ရက္တြက္ခဲ့ရင္ ေနာက္တစ္ရက္နားႏုိင္သည္၊ ငါ့ အတန္းက ေက်ာင္းသားေတြက ေနာက္တစ္ေန႔တြက္တာေတာင္ ငါ့ကို မီႏုိင္ခဲသည္၊ ငါ-ေတာ္လြန္းလုိ႔မဟုတ္၊ ငါ ႀကဳိးစားလြန္းလုိ႔သာျဖစ္ခဲ့သည္၊ ငါ့မွာက ေက်ာင္းကို သူမ်ားလုိ မွန္မွန္မတက္ႏုိင္ခဲ့၊ ငါတုိ႔တုန္းက အဂၤလိပ္စာ မူလတန္းမွာ မသင္ရေသး၊ တစ္ႏွစ္ကို စာေမးပြဲသုံးခါ ေျဖရသည္၊ ပထမအစမ္း၊ ဒုတိယအစမ္း၊ တတိယ အစဥ္ဆုိၿပီးေပါ့။ ေျဖၿပီးတဲ့ စာေမးပြဲတိုင္း ေအာင္စာရင္းထြက္လာရင္- ငါသည္ ပထမ၊ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ အတန္း ေလးတန္း- ပထမတန္းကေန စတုတၳတန္းထိ၊ စာေမးပြဲ ၁၂-ႀကိမ္ေျဖခဲ့ရသည္၊ ေျဖတဲ့အတန္းတုိင္း ငါပထမရခဲ့သည္၊ အေဖလည္း ၿပဳံးခဲ့သည္၊ အေမလည္း ေပ်ာ္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားေလး ဘ၀ထဲက ငါက မိဘကို ၿငဳိျငင္မႈ တစ္စုံတစ္ခုမွ မျပဳခဲ့၊ ငါ့အတြက္နဲ႔ မိဘ စိတ္မကြက္ေစခဲ့၊ ငါသိမွီသေေလာက္ေပါ့ေလ။

     ေလးတန္းေအာင္ေတာ့ ငါ့ အသက္က ၁၂-ႏွစ္ထဲေရာက္ေပါ့၊ အဲဒီမွာ ငါဟာ လယ္သမားလုံးလုံးျဖစ္ေနခဲ့ပီ၊ ငါက ယာလည္းထြန္တတ္တသည္၊ ႏြားေက်ာင္းသည့္အလုပ္ကေတာ့ ပထမတန္းေက်ာင္းသားတည္းက လုပ္ခဲ့ရသည္၊ ႏြားစားဘို႔ ျမက္ရိတ္ရသည္၊ ႏြားႏွစ္ယွဥ္းစာကို ငါက ရေအာင္လုပ္ခဲ့သည္၊ အေဖသည္ ထုိသည့္အခ်ိန္က ထန္းပင္ ငါးပင္ေလာက္ႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့သည္၊ အေဖ့က ငါ့ကုိညႊန္ၾကားသည္၊ ယာကိုဘယ္လုိထြန္၊ လယ္ကို ဘယ္လုိထြန္၊ ႏြားကိုဘယ္လုိေမာင္း၊ ထြန္ေၾကာင္းကုိ ဘယ္လုိေျဖာင့္ေအာင္ ေမာင္း၊ စသည္ျဖင့္ေပါ့၊ ငါက ခႏၶာကိုယ္ေသးေကြးသည္၊ ဒါေၾကာင့္ အေဖက ငါ့ခႏၶာကိုယ္နီးပါး သစ္သားတုံးတစ္ခုကို ထြန္ေပၚတင္လုိ႔ရေအာင္လုပ္ေပးသည္၊ ငါတစ္ေယာက္တည္းလည္း လယ္/ယာ အထြန္သြားခဲ့သည္၊ အေဖႏွင့္ တူတူလည္း လယ္ထြန္ခဲ့ရသည္၊ ငါလယ္ထြန္သည့္အခါ အေဖ လယ္ကန္သင္းက ထုိင္ၾကည့္ေနတဲ့ခါမ်ား ငါ့စိတ္ထဲမွာ ပီတီလွဳိင္းအဟုန္ေတြ တစ္ဖြားဖြားနဲ႔ေပါ့၊ သိပ္၀မ္းသာတာပဲ၊ ငါ အေဖ့ကို ဒီလုိလည္း ကူနဳိင္သည္၊ ငယ္ထဲက ကူတာေတြကို ကူတယ္လုိ႔သိပ္မထင္ခဲ့ဘူး၊ အေဖထြန္ေပၚက ဆင္းရတာကို ပုိပီး ပီတိျဖစ္ခဲ့သည္၊ အေဖက အဲဒီႏွစ္ေပါ့၊ လယ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အေစ့ဆန္ခ်သည့္ခါ ေဂ်ာင္းဆြဲ (ထယ္ေၾကာင္းေပး) တဲ့အလုပ္ရယ္ ထယ္ထုိးတာရယ္၊ အဲဒါေလာက္ပဲ လုပ္ရတယ္၊ က်န္တာ ငါလုပ္ခဲ့တယ္၊ မနက္ လယ္ထြန္သြားပီး ေန႔ခင္းမွာ ငါႏြားႏွစ္ယွဥ္းနဲ႔ ႏြားသားအမိအပါ၀င္ ႏြားေျခာက္ေကာင္ကုိ ႏြားေက်ာင္းထြက္သည္၊ ႏြားေက်ာင္းရင္ ျမက္ႏႈတ္သည္၊ ႏြားေက်ာငး္ရင္း အေမ့တြက္ ထင္းေခြသည္၊ ငါက ေရေတာ့မခက္ခဲ့ရ၊ ငါ့အထက္က အစ္မႏွစ္ေယာက္က ေရခပ္သည္၊ ႏြားစာစဥ္းသည့္အလုပ္ကိုေတာ့ အေဖကပဲ လုပ္သည္၊ ငါက ႏြားစာစဥ္းသည့္ ဓားကို ေကာင္းေကာင္းမနဳိင္ခဲ့။ ဒီလုိနဲ႔ ငါ့အသက္ ၁၅-ႏွစ္ျပည့္ခဲ့သည္၊ ၁၅-ႏွစ္သားမွာ ငါ သာသနာ့ေဘာင္ထဲ၀င္ၿပီး ရွင္သာမေဏျပဳခဲ့ရသည္။ အေဖနဲ႔အေမက ငါတုိ႔ညီအစ္ကုိရဲ့ ပစၥယာႏုဂၢဟႏွင့္ေပါ့၊ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီးက ဥပဇၥ်ာယ္ ဆရာ။

     ဒုတိယဘ၀
အဲဒီကေနစ အေဖနဲ႔အေမကို ငါမကူညီနဳိင္ေတာ့၊ ဒါေပမယ့္ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီးအထံမွာ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို အေျခခံကစ ေန႔မအား ညမနား သင္ယူခဲ့သည္၊ ငါက ပညာကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ျဖစ္ အလုိရွိေနခဲ့သည္၊ ဆရာေတာ္သင္ေပးသမွ်ကို အရအမိ သင္သည္၊ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ဘယ္ကိုရင္နဲ႔မဆုိ ငါက ပိုႀကဳိးစားခဲ့သည္၊ ဘယ္ေက်ာင္းထက္မဆုိ ငါႀကဳိးစားခဲ့သည္၊ သူမ်ားေတြ တစ္ေန႔တစ္ခါ မွန္မွန္ အသစ္မတက္ေရာက္ႏုိင္တဲ့အခါမွာ ငါက တစ္ခ်ိန္ကုိ ႏွစ္ႀကိမ္အသစ္ တက္ခဲ့သည္၊ လယ္ထြန္ ႏြားေက်ာင္း လုပ္ေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကလည္း စာကို အလြန္ပဲသင္ခ်င္ခဲ့သည္၊ ငါျဖစ္ခ်င္တာက ကေလးေတြကို စာသင္ေပးရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ၊ ေက်ာင္းဆရာမျဖစ္ေတာ့လည္း ငါကေတာ့ မပူခဲ့ပါဘူး၊ ခု ငါ့ရဲ့ ဒုတိယဘ၀မွာ ငါျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆရာေတာ့ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီး ငါတအားကို ႀကဳိးစားခဲ့သည္။

     ဒီလုိနဲ႔ အေျခခံဗုဒၶစာေပျဖစ္တဲ့ သဒၵါနဲ႔သၿဂိ ၤဳဟ္ကို ဆရာေတာ္စိတ္ႀကဳိက္ သင္ၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမဳိ႔၊ သုခ၀တီစာသင္တုိက္ကို စာသင္သားအျဖစ္-ငါ (၁၆)ႏွစ္သားမွာ ေရာက္ရွိခဲ့သည္၊ အဲဒီမွာလည္း ငါႀကဳိးစားၿပီး စာသင္သည္၊ အစုိးရအေျချပဳ မူလတန္း တုိက္တြင္းစာေမးပြဲတုိင္းမွာ ပထမ (ဒါမွမဟုတ္) ဒုတိယအဆင့္နဲ႔ ေအာင္ျမင္သည္။ အစုိးရစာေမးပြဲမွာေတာ့ ဂုဏ္ထူးနဲ႔ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ အဲဒီႏွစ္ေပ့ါ။

     အဲဒီကေန- ၁၇ ႏွစ္သားမွာ ရန္ကုန္က ဆရာေတာ္ (ရြာဆရာေတာ္ႀကီး၏ညီ၀မ္းကြဲ)က ငါစာႀကဳိးစား စာေတာ္တယ္ဆိုတာကို ၾကားသိလုိ႔ ရန္ကုန္က ဗဟန္း၊ ၀ိသုဒၶါရုံပါဠိတကၠသိုလ္မွာ အဆင္ေျပမယ္ဆုိၿပီး ရန္ကုန္ကိုေခၚၿပီး ေက်ာင္းအပ္ေပးျပန္တယ္၊ အဲဒီတုိက္ႀကီးမွာ ပဌမငယ္နဲ႔ ပဌမလတ္တန္း ႏွစ္တန္းလုံးမွာ အပတ္စဥ္စာေမးပြဲတုိင္းနီးပါး ပဌမ၊ ပဌမမရတဲ့ တခ်ဳိ႔အပတ္မွာ ဒုတိယနဲ႔ေအာင္ျမင္ေနျပန္တယ္၊ မွတ္မွတ္ရရ ပထမငယ္တန္း တုိက္တြင္းအပတ္စဥ္စာေမးပြဲ (၂၅) ႀကိမ္ေျဖဆုိရာမွာ ငါက ပထမ (၂၁)၊ ဒုတိယ (၄) ႀကိမ္ရခဲ့သည္၊ အစုိးရစာေမးပြဲေတြမွာေတာ့ ကံတရားေၾကာင့္ဟု ေျပာရမလားပဲ၊ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ နံပါတ္မ၀င္ခဲ့ဘူးဘူး၊ ႀကဳိးစားတာကေတာ့ အဲဒီအတြက္ပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္မႈမရခဲ့ဘူးေပါ့။ ပထမႀကီးေရာက္ေတာ့ စာေပသမားေယာင္ေယာင္မႈိ႔ စာေမးပြဲတစ္ႏွစ္က်ခဲ့သည္၊ သုိ႔ေသာ္ တုိက္တြင္း အပတ္စဥ္တုိင္းမွာေတာ့ ပ-ဒု-တ အၿမဲနီးပါးပါပဲ၊ စာေပေရးရာမွာ ကဗ်ာေရး၊ ေဆာင္းပါးေရးနဲ႔ ဘယ္စာေပတုိက္ကမွလည္း မေရြးဘဲနဲ႔ကုိ စာေပကိုရူးခဲ့ကာ စာေမးပြဲက်သည္အထိျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ဆရာေတာ္မ်ားအၿငဳိျငင္ျဖင့္ မခံခဲ့ရ။

     စာေမးပြဲေတြကို ထူးခၽြန္စြာေအာင္ျမင္ခဲ့ေတာ့ ဆုမ်ားလည္း အေတာ္အသင့္ရခဲ့သည္၊ ရသမွ် ဆုေၾကးမ်ားကို အေဖနဲ႔အေမ့ကိုခ်ည္း ေပးပို႔ခဲ့သည္၊ ကိုယ္တုိင္သုံးဆုိရင္ စာအုပ္ေလး ဘာေလး နည္းနည္းပါးပါး ၀ယ္ခဲ့တာပဲရွိတယ္၊ မိဘကို ဘာ၀ယ္ခ်င္လုိ႔ စာအုပ္၀ယ္ခ်င္လုိ႔ သကၤန္း၀ယ္ခ်င္လုိ႔ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ပူဆာခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့၊ မိဘကလည္း အဲဒီေလာက္ကိုပင္ တတ္ႏုိင္ဘုိ႔ သူတုိ႔ အေတာ္ေလး ႀကဳိးစားရမည္ဆုိတာကုိ ငါကလည္း သိထားခဲ့။ ဘသူ႔ကုိမွလည္း ဒါမ်ဳိးမပူဆာခဲ့ မေတာင္းခံခဲ့။

     ေတာမွာ မုိးေလ၀သ မမွန္လုိ႔ ဒုကၡေရာက္ခဲ့တုိင္း မိဘကို ငါကူညီနဳိင္သေလာက္ကို အဲဒီစာသင္သား ေသးေသးေလးေလး ဘ၀ထဲက ကူညီေပးခဲ့သည္။ ငါ့အသက္ ၁၉-ႏွစ္နဲ႔ ငါးလျပည့္တဲ့ေန႔မွာေတာ့ ငါက တတိယဘ၀တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ရွင္ရဟန္းျဖစ္ကို ေရာက္ရွိခဲ့သည္၊ ငါ့ကုိ ရဟန္းဒကာ ရဟန္းအမျပဳလုပ္ေပးၾကတာကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမဳိ႔၊ ကန္ေတာ္ကေလးေန ဦး၀င္းၾကည္နဲ႔ ေဒၚေအးသီတုိ႔ မိသားစုျဖစ္သည္။

     တတိယဘ၀
1989-ခုႏွစ္မွာေတာ့ ငါက ပထမႀကီးတန္းကို ေကာင္းမြန္စြာေအာင္ျမင္ခဲ့သည္၊ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီႏွစ္မွာ စတင္ဖြင့္လစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိ သာသနာ့တကၠသိုလ္-၀င္ခြင့္စာေမးပြဲကို ေျဖဆုိေအာင္ျမင္လုိ႔ ငါအဲဒီတကၠသုိလ္ ႏွစ္ခု (ရန္ကုန္+မႏၱေလး) ထဲက မႏၱေလးၿမဳိ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိ သာသနာ့တကၠသိုလ္ႀကီးမွာ တကၠသီလဓမၼာစရိယ (ဘီ၊ေအ)တန္း ပဌမႏွစ္ကို စတင္သင္ၾကားခဲ့ရသည္၊ ဘီေအတန္းကို ပဌမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္၊ တတိယႏွစ္၊ စတုတၳႏွစ္ (ဖုိင္နယ္) ဆုိၿပီး ေလးႏွစ္တုိင္တုိင္ ေျဖဆုိခဲ့ရၿပီး သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယ (ဘီေအ)ဘြဲ႔ကို ၀ိနည္းပိဋကေတာ္လာ စီ၀ရ၀ဂ္ကုိေလ့လာျခင္း ဘြဲ႔ယူစာတမ္းကုိေရးလ်က္ လက္ခံရယူခဲ့သည္။

     အဆင့္မီမီ ေအာင္ျမင္လုိ႔ အမ္ေအ-သာသနတကၠသီလမဟာဓမၼာစရိယတန္းကို တစ္ဖန္ဆက္လက္ သင္ခြင့္ရခဲ့ျပန္သည္၊ ပဌမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္ စာသင္ႏွစ္ (၂)ႏွစ္ႏွင့္ စာေမးပြဲေျဖဆုိေအာင္ျမင္လ်က္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ေျခေတာ္ရာစက္ (၁၀၈)ကြက္တို႔ကိုေလ့လာျခင္း ဘြဲ႔ယူက်မ္းစာကို သုံးႏွစ္ၾကာေရးသားလ်က္ သာသနတကၠသီလမဟာဓမၼာစရိယ (အမ္ေအ)ဘြဲ႔ကို လက္ခံရယူခဲ့ရျပန္သည္။

     စာေမးတုိင္းတြင္ ပဌမႏွစ္စာေမးပြဲမွအျခား က်န္ငါးတန္းကို ပထမအဆင့္က ေနခ်ည္း ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္၊ အမ္ေအတန္း ေရးေျဖၿပီးသည္ႏွင့္ ပိဋကတ္ဆုိင္ရာ ျမန္မာစာေပဌာနမွာ နယေဒသက (ျမန္မာစာနည္းျပ) အျဖစ္ ဘြဲ႔ယူက်မ္းေရးသားျပဳစုရင္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရသည္။ ငါျဖစ္ခ်င္ခဲ့သည့္ စာသင္ဆရာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ။

     ေျပာစရာက ငါစာေမးပြဲေတြေအာင္တုိင္း ႏွစ္စဥ္ပဲ ငါ့အေမက အၿပဳံးပန္းေတြ ဆင္ျမန္းလ်က္ ရြာလုံးႏွံ႔ေအာင္ ေၾကာ္ျငာၿပီး အေပ်ာ္ေတြကုိ ျဖန္႔ေ၀ေနခဲ့သည္။ အေဖကေတာ့ ငါ့သားႀကီးကေတာ့ျဖင့္ လူ၀တ္ေၾကာင္နဲ႔လည္းေတာ္၊ ကုိရင္၊ ရဟန္းျဖစ္ေတာ့လည္းေတာ္၊ လိမ္မာေရးျခားကလည္းရွိ၊ မိဘကိုလည္း အၿမဲငဲ့ေစာင္းၾကည့္၊ လုိအပ္သလုိအကူညီေပး၊ ေမြးရက်ဳိးနပ္သည့္ သားႀကီးပါလားနဲ႔ ရင္ထဲပီတိကို လူသိေအာင္ျပေနႏုိင္ခဲ့သည္။

     မိခင္တကၠသုိလ္မွာ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ ျမန္မာစာဆရာအျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ 2005 ခုႏွစ္မွာ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊ ကုိလံဘိုၿမဳိ႔ရွိ Buddhist and Pali University ႀကီးမွာ အမ္ေအတန္းကို အဂၤလိပ္မီဒီယာျဖင့္ ထပ္မံ ပညာဆည္းပူးလ်က္ ထိုႏွစ္စာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္ကာ - အမ္ေအ တစ္ခု ရရွိလ်က္ - အမ္ေအ ႏွစ္ခုနဲ႔ အေမ့သား၊ အေဖ့သားျဖစ္ခဲ့ျပန္သည္၊ 2006 ခုႏွစ္မွာေတာ့ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊ ကိုလံဘိုၿမဳိ႔မွာပဲ၊ Aquinas College ကေန အဂၤလိပ္ဒီပလုိမာကိုေအာင္ျမင္ခဲ့ျပန္သည္။

     အဲဒီကေနမွတဆင့္ 2007-ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လက စလုိ႔ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ဘုံေဘၿမဳိ႔ (မုိဘုိင္းၿမဳိ႔) ဘုံေဘတကၠသိုလ္ (University of Mumbai) ႀကီးမွာ PhD ပါရဂူတန္းကို တက္ေရာက္လ်က္ A Critical Study: Questions of the Young Boy (Kumarapanha) Based on Suttanta Pitaka and Abhidhamma Pitaka ေရးသားျပဳစုေနခဲ့ကာ ယခုဆုိလွ်င္ ပါရဂူက်မ္းကို ေရးသားၿပီးစီးလ်က္ က်မ္းတင္ရက္ကို ေစာင့္ေနရေလသည္။

     စာသင္ရင္းကေန မိမိ၏ရရွိလာေသာ ပညာသင္ထူးခၽြန္မႈေၾကာင့္ ရရွိလာေသာ လလာဘမ်ားကို တသီးတသန္႔ထားရွိကာ မိဘကို ေထာက္ပံ့ခဲ့သည္မွာ ယခုတုိင္ မရပ္တန္႔၊ ေနာင္လည္း ဆက္လက္ႀကဳိးစားၿပီးမိဘကို ကူညီေကၽြးေမြးေနဦးမည္ ဟု သႏၷိ႒ာန္ခ် ဆုံးျဖတ္လ်က္၊

     ရြာက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက မိမိကို ပညာအေျခခံမ်ား စတင္သင္ၾကားေပးေနစဥ္ကာလ အေမက ေက်ာင္းသုိ႔ေရာက္လာၿပီး ခဏခဏ ပူဆာသည္၊ ကိုရင္ ကိုရင့္အေဖ ဒကာႀကီး အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ၊ ကိုရင္မရွိေတာ့ ႏြားေတြက အငယ္ေတြေရာ ႏြားမသားအမိေတြေရာမို႔မႏို္င္ဘူး၊ လူထြက္ပါေတာ့၊ အေဖ့ကုိ ကူညီေပးပါေတာ့ ဟု မၾကာခဏေတာင္းဆုိတတ္သည္၊ ကိုရင့္ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း ထိုသည့္အခါ ငါ့တပည့္ မိဘဆုိတာ လူ၀တ္နဲ႔တင္ လုပ္ေကၽြးလုိ႔ရတာမဟုတ္ဘူးကြ၊ ရဟန္းဘ၀၊ ကိုရင္ဘ၀နဲ႔လည္း လုပ္ေကၽြးေကာင္းတယ္၊ မင္းစာေတြႀကဳိးစား၊ စာေတာ္သူ စာတတ္သူျဖစ္ေအာင္လုပ္၊ အဲဒီက်ရင္ မင္းမိဘကို ဒီထက္ ပိုေထာက္ပံ့ႏိုင္လိမ့္မယ္တဲ့ အဲဒီစကားက ဒီေန႔တုိင္ေအာင္လည္း နားထဲက မထြက္ခဲ့။

     ခုေတာ့ သားရဟန္းသည္ မိဘႏွစ္ပါးကို ၀တၳဳပစၥည္းတုိ႔ျဖင့္လည္း ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ေနသည္၊ ဓမၼနဲ႔ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ေနသည္၊ ကံအားေလ်ာ္စြာ ႏုိင္ငံျခားပညာသင္ခ်ိန္ အြန္လုိင္း (အင္တာနက္)ကေန အေ၀းေရာက္ ျမန္မာမ်ားကို တရားေဟာျခင္းအမႈ၊ တရားအလွဴဓမၼဒါနကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လုပ္ေနႏုိင္သည္၊ ဒါလည္း မိဘကို ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းတစ္ခုျဖစ္သည္၊ ဆရာသမားကို ေက်းဇူးဆပ္ျခင္း ျဖစ္သည္၊ ဒီအေမဒီအေဖတုိ႔၏ေသြးျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ဒီသားျပဳျပဳသမွ်ေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အစုစုသည္ ဒီမိဘႏွစ္ပါးတြင္ ျမစ္ဖ်ားခံေလသည္။

     စာေပေတြေလ့လာသင္ၾကား၊ ဘုရားအဆုံးမေတြကုိ သိေလ၊ မိဘဂုဏ္ေက်းဇူးကို ပိုနားလည္လာေလနဲ႔ ကုိယ့္ဘ၀ကို ေက်နပ္စြာပဲ မိဘကို အေ၀းအနီး ေထာက္ပံ့လုပ္ေကၽြးေနခဲ့သည္၊ အရင္ကေရာ ေထာက္ပံ့ခဲ့သည္၊ ခုလည္း ေထာက္ပံ့ေနသည္၊ အေမရွိေသးသည္၊ ေနာင္လည္း ေထာက္ပံ့လုပ္ေကၽြးေနဦးမည္၊ သို႔ေသာ္ မိမိပညာသင္ရန္အတြက္ သီးသန္႔ ေပးလွဴဒါန္းၾကသည့္ ဒကာဒကာမတို႔၏ ၀တၳဳေငြေၾကးတုိ႔ကုိကား မိမိအတြက္မွ တပါး အျခားမသုံးစြဲခဲ့။

     ငယ္စဥ္ကပင္ ရဟန္းဒကာ ဒကာမတုိ႔လွဴဒါန္းးသည္ ၀တၳဳေငြေၾကးတုိင္းကို မိမိ ေက်ာင္းစာအတြက္ လုိအပ္သည့္ စာအုပ္မ်ားကို သူတုိ႔ေရွ႔မွာပင္ ၀ယ္ယူျပသၿပီး ေဟာဒီစာအုပ္ေတြကေတာ့ ဒကာႀကီးနဲ႔ဒကာမႀကီးတို႔ လွဴဒါန္းသည္ေငြျဖင့္ ၀ယ္ထားတာျဖစ္သည္၊ ေဟာဒီဘက္က စာအုပ္ပုံႀကီးကေတာ့ က်ဳပ္ဟာက်ဳပ္တျခားက ရသည့္ေငြျဖင့္ ၀ယ္တာျဖစ္သည္ဟု အၿမဲေျပာတတ္ခဲ့သည္။ ဒကာ ဒကာမမ်ားကို မိမိ ေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ ဘ၀ထဲမွာ စိတ္မကြက္ေစလုိခဲ့။

     02. 12. 2009- ညေန 8:30 ခြဲအခ်ိန္ (အိႏၵိယစံေတာ္ခ်ိန္)
အေဖဆုံးၿပီတဲ့…
ရြာကသတင္းစကား၊ အင္တာနက္ကေန လာေျပာသည္၊ လာေျပာသည့္ အစ္မမ်က္ႏွာမွာေတာ့ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ပါပဲ၊ အစ္မက မေျပာ၊ ေဘးက ညီမက ဖတ္ျပသည္ အေဖေဆး….ေဆးရုံတက္ ေနတဲ့၊ မိမိက သိလုိက္ၿပီ၊ အေဖသတင္း ဘာၾကားလညး္ေပါ့၊ အေဖေသသြားၿပီ မဟုတ္လားဆုိေတာ့- ဒီေန႔ ညေန ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ေျခာက္နာရီခြဲေလာက္က ဆုံးတာတဲ့…..

     ေအာ္ အေဖဆုံးၿပီကို၊ ရြာကိုဖုန္းေခၚရသည္၊ အေဖမဆုံးခင္ကပင္ ႀကဳိတင္စီစဥ္ထားသည့္အတုိင္း ရြာဦးေက်ာင္းကဦးဇင္းငယ္ေလးႏွင့္ (ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ရန္ကုန္ေရာက္ေနသည္၊ မ်က္စိျပရင္း၊ သြားအံပုံလုပ္ရင္းႏွင့္) တုိင္ပင္ေျပာဆုိရသည္၊ လွဴေရး၊ ဒါန္းေရး၊ အေဖ့အသုဘ ေျမက်သည့္တုိင္၊ ရက္လည္ ဆြမ္းသြပ္လုပ္ဘုိ႔အဆုံးေပါ့၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပါပဲ၊ မ်က္ရည္က မရွိ၊ ငိုဘုိ႔ကို သတိမရ။

     ဘာလုိ႔ငိုရမွာတုန္း၊ မ်က္ရည္ကေရာ ဘာလုိ႔က်ၾကသည္ပ၊ အဲဒီမ်က္ရည္ကေရာ တကယ္ပဲ က်သင့္သည္လား၊ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြေသရင္ မ်က္ရည္က်ၾက ငိုက်သည္ပဲ၊ ဒါေပမယ့္… ခု ငါ…. ငါ့ မ်က္ရည္၊ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ဘယ္ကုိေရာက္ ေနသည့္ပေလ…

     မ်က္ရည္တုိ႔ကား့ မိဘတုိ႔ကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုျခင္းျဖင့္ ဟိုး…အေစာပိုင္းထဲက ခန္းေျခာက္ေနခဲ့သည္ပဲ၊ အပူဆုိတာေတြကလည္း မိဘတို႔ကို လုပ္ေကၽြးျခင္းတည္းဟူေသာ ေခါင္းစည္းေအာက္မွာ ေအးခဲသြားၾကသည္ပဲ။

     ေအာ္ မၿပီးဆုံးေသး… အေမရွိေသးသည္၊ အေမ့ကို ေစာင့္ေရွာက္ရဦးမည္၊ အေဖ့အစားပါ ႏွစ္ဆတုိးၿပီး အေမ့ကို လုပ္ေကၽြးရေပဦးမည္… အေမကေတာ့ျဖင့္ ၾကာရွည္ေလးျမင့္ သားေမာင္တင့္ေအာင္ ေစာင့္ပါဦးအေမ၊ သားေတာင္းပန္ပါသည္…..


Post by-
02. 12. 2009
ေဒါက္တာ အရွင္သာဓိန
မင္းကြန္းေတာရေက်ာင္းတိုက္
"အလင္းသစ္ စာၾကည့္တိုက္ ေျမႏုရြာ"

" စိတ္ဓါတ္ ၿပိဳင္ပါ "

   အၿပိဳင္ အဆိုင္ေတြက သိပ္မ်ားတဲ့ေခတ္
ႀကီး ၊မာန ေတြ ၊ဂုဏ္ေတြ ၊ဓန ေတြၿပိဳင္ၿပီး
ဘဝကို အဆံုးမသတ္ႀက ေစခ်င္ ဘူး ၊
စိတ္ဓာတ္ေတြၿပိဳင္ၿပီး အျမင္ ဆံုး စိတ္ဓာတ္
ပိုင္ ရွင္ေတြျဖစ္ဖို ့ အ ေရးႀကီးတယ္။

    စီးပြားၿပိဳင္ တယ္ ၊ကားၿပိဳင္ တယ္ ၊စသျဖင့္
ျပိဳင္ႀကတယ္ ၊ႏိုင္ ရင္ျပီးေရာ ဘယ္လိုစိတ္ဓာတ္
နဲ ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ၊နည္းလမ္းေပါင္းစံု ၊လိမ္နည္း
ေပါင္းစံု ၊ယုတ္မာနည္းမ်ိဳးစံု ၊ေကာင္းေကာင္း
ဆိုးဆိုး မ ေရြးဘဲ အႏိုင္ ရဖို ့ တစ္ခုတည္းနဲ ့
ျပိဳင္ႀကတယ္ ၊ဘယ္ေကာင္းမလဲ ၊ယုတ္ညံ့
တကာ ယုတ္ညံ့မႈေတြထဲမွာ စိတ္ဓာတ္ယုတ္
ညံ့မႈဟာ အဆိုးဆံုးပဲေလ ။

    စိတ္ဓာတ္ယုတ္တဲ့သူဟာ အ ေျပာေရာ
အျပဳအမႈေရာ ယုတ္ညံ့သြားျပီေပါ့ ၊စိတ္ဓာတ္
မ ေကာင္းဘူးဆိုမွျဖင့္ အျပဳအမႈေတြ ေကာင္း
စရာမရွိေတာ့ပါဘူး ။

    ဒါေႀကာင့္ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ျမတ္ေစဖို ့ ၊စိတ္
ေကာင္းေမြးျမဴႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကရမယ္ ၊
စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့သူဟာ ေနရာတိုင္းမွာ ခ်ီးက်ဴး
စရာ ေလးစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး တရားနဲ ့ေမြ ့ေလွ်ာ္
တရားနဲ ့ေပ်ာ္ႏိုင္ တဲ့စိတ္ထားေကာင္းမ်ားျဖင့္
ေနထိုင္ႏိုင္ႀကပါေစ။

*ေဒါက္တာ အရွင္ သာဓိန
ph.D(မြမ္ဘိုင္းတကၠသိုလ္)*
အလင္းသစ္ စာၾကည့္တိုက္မွ
ျပန္လည္တင္ျပေပးအပ္ပါသည္

" ေရၾကည္ ေရေနာက္ "

ရွစ္ႏွစ္သားေလာက္ကေပ့ါ အေဖနဲ႔အတူ လယ္ေရယူဘို႔ လယ္ထဲလုိက္ သြားခဲ့တယ္၊ အေဖက လယ္ကတုိ႔ေပါက္ (ေရ၀င္ေပါက္)မွာ ဒုတ္တုိင္ေလးေတြ စုိက္ေနတယ္၊ အဲဒါကိုၾကည့္ၿပီး…
အေဖ… လယ္ထဲေရ၀င္ေအာင္လုပ္တာပဲ ဘာလုိ႔ တုိင္ေတြနဲ႔ လုိက္ပိတ္ေနတာ တုန္းဆုိေတာ့ အေဖက- ငါ့သားတဲ့ မုိးေရဆုိေတာ့ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ ေဒသအသီးသီးက လာတာကြဲ႕၊ ဒီထဲမွာ အမိႈက္ေတြေရာ၊ ဒိုက္ေတြေရာ၊ ေနာက္ၿပီး ပုိးေကာင္ေတြ ဘာေတြပါလာ တတ္တယ္၊ အဲဒီလုိေတြ မလုိလားအပ္တာေတြ ပါလာရင္ ေဟာဒီ ကတို႔ေပါက္မွာပဲ က်န္ရစ္ ေနရေအာင္ အေဖက ဒီသစ္သားေလးေတြနဲ႔ စြပ္ခံတာကြယ္႕ ဒီလုိစြပ္ခံထားေတာ့ လယ္ထဲကို ေရသန္႔သန္႔ေရာက္တာေပါ့တဲ့…

အစ္မႀကီးက ေရတြင္းက ေသာက္ေရခပ္ၿပီး ေသာက္ေရအုိးထဲ ထည့္တုိင္း ေရစစ္ေလးနဲ႔ထည့္ေလ့ရွိတယ္၊ အဲဒါ အစ္မႀကီးကုိေျပာမိတယ္ အစ္မႀကီးကလည္း ေရတြင္းႀကီးက ေရက ဒီေလာက္ၾကည္ေနတာကို ဘာလုိ႔ေရစစ္သုံးေနလဲ…ဆုိေတာ့ ဟဲ့… ေမာင္ေလးရဲ့ ေရဆုိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကည္ၾကည္ အမႈန္အမႊား နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ပါတယ္ကြယ့္၊ ခုလုိေရစစ္ေလးနဲ႔ စစ္ထည့္ေတာ့ ပါလာတဲ့ အမႈန္အမႊားေလးေတြ က်န္ေနခဲ့ေရာတဲ့… ဟုတ္တယ္ အစ္မႀကီးေျပာတာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ေရထည့္ၿပီးတုိင္း ေရစစ္ေလးမွာ နည္းနည္းေလးေတာ့ ညစ္က်န္ခဲ့တာပဲ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ၾကည့္လုိက္ၾကစမ္းပါဦး… ဘ၀ေတြ၊ ရုန္းကန္လုပ္ရွားေနလုိက္ၾကတာ၊ တစ္ခ်ဳိ႔ေတြမွာ တုိက္ႀကီးေတြထဲမွာ အမိန္႔သား ထုိင္စားၿပီး ေငြေတြက ေသာက္ေသာက္လည္း ၀င္ေနၾက၊ အရင္းအႏွီးေတြကုိလည္း အေမကေပး အေဖကေပးနဲ႔၊ ေဆြမ်ဳိးေတြထဲကလည္း ဟုိကေထာက္ပံ့ ဒီက ေထာက္ပံ့၊ ေဟာ တစ္ခ်ိဳ႕ ၾကျပန္ေတာ့ ကိုယ္တုိင္ အလုပ္ေတြ ႀကဳိးစားပန္းစားလုပ္ၿပီး ဇိမ္ခံကားႀကီး ေတြစီး တုိက္အိမ္ေတြ ေလးငါးလုံးပိုင္ဆုိင္ၾကလုိ႔၊ တစ္ခ်ဳိ႔မ်ား ေငြေတြ သုံးမကုန္ ျဖဳန္းမကုန္နဲ႔ ႀကီးပြားလုိက္ၾကတာ သူေဌးေတြေပါ့၊ ဒါက ဘ၀တစ္မ်ဳိး…

ေဟာ ေနာက္တစ္မ်ဳိး အလုပ္ေတြ ကုန္းရုန္လုပ္ၾကပါရဲ့၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ပုိင္ အလုပ္မဟုတ္၊ သူမ်ားက ပုိက္ဆံေပးခုိင္းတာ၊ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္နဲ႔ ရလာတဲ့ ၀င္ေငြက နည္းနည္း၊ မိသားစုကမ်ား၊ တစ္လတစ္လကို အလွ်င္မွီေအာင္ မသုံးႏုိင္၊ သူမ်ားဆီက ေခ်းလုိက္၊ ငွါးလုိက္၊ ရလာတဲ့လစာေငြ ပိုက္ဆံေလးက အဲဒီႀကဳိသုံးထားတဲ့ ေခ်းေငြကုိဆပ္ၿပီးတာနဲ႔ အိပ္ထဲမွာ မက်န္၊ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းမွာ မထားႏိုင္၊ ပညာေရးတစ္ပုိင္းတစ္စနဲ႔ ေက်ာင္းထြက္ အလုပ္လုပ္ၾကရ၊ မိေမြ ဖေမြ မေလာက္မငနဲ႔ ဆင္းရဲျခင္း သံသရာမွာ ေဆြစဥ္ မ်ဳိးဆက္၊ ဘ၀ဆက္…..  

ေဟာ ေနာက္တစ္မ်ဳိးၾကည့္… လမ္းေဘးမွာ အေျခတက်အိမ္မရွိ၊ ေရာက္တဲ့ေနရာ သူ႔အိမ္လုပ္၊ ေရာက္တဲ့လမ္း သူ႔အိမ္ျဖစ္၊ သူမ်ားေပးမွ ကမ္းမွ စားရတဲ့ဘ၀၊ စားရေတာ့လည္း မေလာက္မင၊ စားရတဲ့အစာက အပုပ္အသိုး၊ တစ္ခါတစ္ရံ အမိႈက္ေတာင္းေတြ အမႈိက္ပုံးေတြထဲမွာ အစာရွာ၊ လူမွ ဟုတ္ပါရဲ့လားလုိ႔ ေတြးထင္ရ၊ အဲဒါ တကယ္ေတာ့ လူပါပဲ….

ေလာကမွာ ….
တစ္ခ်ဳိ႔ဘုရင္ျဖစ္၊ တစ္ခ်ဳိ႔ကၽြန္ျဖစ္၊ တစ္ခ်ဳိ႔ သူရင္းငွါး၊ တစ္ခ်ဳိ႔လယ္ပိုင္ရွင္၊ စဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့ သခင္နဲ႔ကၽြန္၊ သခင္က ပါး၊ ကၽြန္ကမ်ား၊ အဆင္ေျပမႈနဲ႔မေျပမႈ၊ ေျပမႈက ပါး၊ မေျပမႈက မ်ား၊ ဘ၀ေတြ ဆုိးလုိက္ၾက၊ ဘ၀ေတြ ေကာင္းလုိက္ၾက၊ ေနၾကတာကေတာ့ တစ္ေနထဲ၊ တစ္လထဲေအာက္မွာ တူတူပါပဲ၊ ဘာလုိ႔မ်ား ကြဲျပားၾက၊ ျခားနားၾက… အဲဒါ ဘ၀သံသရာပါပဲ။

ေခြးျဖစ္တာေတာင္ တစ္ခ်ဳိ႔ေခြးက တိုက္အိမ္အေပၚထပ္မွာ သခင္နဲ႔ တစ္တန္းထဲ စားရ၊ တစ္ခန္းထဲ အိပ္ရ၊ ေခြးအမ်ားစုက လမ္းေဘးမွာ၊ အမႈိက္ပုံမွာ၊ စြန္႔ပစ္သမွ်စားရ၊ မတူညီမႈေတြကို ဘယ္လုိစိတ္ထားနဲ႔ တူညီေအာင္ ျပဳႏုိင္ပ၊ ဘယ္သူက သူတုိ႔ကို ဒီလုိမ်ားျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထား၊ ဖန္ဆင္းထား ပါလိမ့္… ကူကယ္ရာ မဲ့ၾကၿပီတဲ့လား….
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

သံသရာဆုိတာကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အစမထင္လုိ႔ေဟာခဲ့ၿပီး သံသရာရဲ႕အဆုံးကေတာ့ ဒုကၡခပ္သိမ္းခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာအမွန္ ျမတ္နိဗၺာန္လုိ႔ ေဖာ္ထုတ္ ေပးခဲ့တယ္၊ အဲဒီလမ္းကို ေရာက္ေအာင္သြားဘုိ႔လမ္းကလည္း မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားလုိ႔ အတိအလင္း ဆုိမိန္႔ခဲ့တယ္၊ သံသရာခရီးကုိ တုိတုိေလွ်ာက္ျခင္ ရင္ျဖင့္ ၀ိပႆနာဘာ၀နာတရားေတြကို ႀကဳိးစားအားထုတ္၊ သတိပ႒ာန္ အလုပ္ကို လုပ္ဘုိ႔မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့တယ္၊ အဲဒီ ဆင္းရဲဒုကၡေတြကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းခ်င္ရင္ အဲဒီလမ္းေတြကိုေလွ်ာက္ၿပီး နိဗၺာန္အေရာက္သြားၾကတဲ့။

သံသရာက ရွည္လ်ားလွေလေတာ့ အဲဒီသံသရာခရီးခဲ ၾသဃ၀ဲထဲမွာ တစ္၀ဲလယ္လယ္နဲ႔ နစ္ျမဳပ္ေနၾကရတာျဖင့္ ဘ၀ေတြ ေမာလွေပါ့၊ လူလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ၾကက္လည္းျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ငွက္လည္း ျဖစ္ခဲတယ္၊ ႏြားလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ၀က္လည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ နတ္လည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဒီသံသရာႀကီးက အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာက ရြာခ်လုိက္တဲ့ မုိးေရေတြလုိပါပဲ၊ ေတာင္ကုန္းကိုလည္း ျဖတ္ခဲ့တယ္၊ သစ္ေတာေတြကိုလည္း နင္းခဲ့တယ္၊ အိမ္ႀကဳိအိမ္ၾကားကလည္း လာခဲ့တယ္၊ အမႈိက္ပုံမ်ဳိးစုံကိုလည္း ေက်ာ္ခဲ့တယ္၊ မစင္တြင္းေတြနားကိုလည္း ေရာက္ခဲ့တယ္။

ဒီေတာ့ အဲဒီေရေတြထဲမွာ အမႈိက္သရုိက္မ်ဳိးစုံပါတာေပါ့၊ ဘ၀မ်ဳိးစုံပါ ေတာေပါ့၊ ဘ၀မ်ဳိးစုံေတာ့ အလုပ္မ်ဳိးစုံတာေပါ့၊ အေကာင္းေတြ၊ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကိုလည္း လုပ္ခဲ့ၾကတယ္၊ အဆုိးေတြ မေကာင္းတဲ့အမႈေတြကိုလည္း ျပဳခဲ့ၾကတယ္၊ အေသြးစုံတယ္၊ အေရာင္စုံတယ္၊ အနံ႔စုံတယ္၊ ျဖစ္ပ်က္မႈေပါင္း မေရမတြက္ႏုိင္နဲ႔ သံသရာခရီးကို ျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္၊ ျဖတ္ေနၾကတယ္၊ ျဖတ္ရအုန္းမယ္။

စကားတစ္လုံးေျပာမယ္ ဒီေန႔သည္ မေန႔ကရဲ့ အက်ဳိးဆက္ ရလာဒ္၊ မနက္ျဖန္ခါကို ေတာ့ျဖင့္ ဒီကေန႔က ဖန္ဆင္းထားသည္၊ ဒီေန႔သည္ မနက္ဖန္အတြက္ ပုံရိပ္….

အတိတ္က ျပဳလုပ္ခဲ့သမွ်ေတြဟာ ပစၥဳပၸန္ကို ေမြးဖြားေပးလုိက္သလုိ၊ ဒီေန႔ ပစၥဳပၸန္ကလည္း မနက္ျဖန္ခါေတြဆုိတဲ့ အနာဂတ္ေတြကို ေမြးဖြားေပးလုိက္ ဦးမည္သာ၊ သံသရာမဆုံးသေရြ႔ေတာ့ျဖင့္ အတိတ္၊ အနာဂတ္၊ ပစၥဳပၸန္ဆုိတာ ေတြကို ပိုင္ဆုိင္ေနၾကရေပဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ အတိတ္ေကာင္းဘို႔ လုိသည္ ပစၥဳပၸန္အတြက္၊ ပစၥဳပၸန္ေကာင္းဘုိ႔အေရးႀကီးသည္ အနာဂတ္အတြက္၊ ဒါဟာ သံသရာခရီးရွည္ကို ေလွ်ာက္ဖို႕ရာမွာ အေကာင္းဆုံးေလွ်ာက္ႏုိင္ဘုိ႔ နိယာမ တရားတစ္ခုပါပဲ၊ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ ထိမ္းသိမ္းရမယ့္ ႀကဳိးစားတည္ ေဆာက္ရမယ္ ဘ၀လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

စီးလာတဲ့ေရေတြ သန္႔ဘို႔ ၾကည္ဘုိ႔ ေကာင္းမြန္ဘို႔ အႏၱရာယ္ကင္း ဘို႔ဆုိရင္ ဆုိခဲ့တဲ့တုိင္း စြပ္တုိက္ေပးရမယ္၊ စြပ္ခံေပးရမယ္၊ ေရစစ္ ေလးနဲ႔ စစ္ေပးရမယ္၊ ဘ၀ကိုေရာ ဘယ္စြပ္နဲ႔ခံၿပီး ဘယ္ေရစစ္နဲ႔ စစ္ေပးလဲ………… ကံပဲေပါ့၊ ကံဆုိတဲ့စြပ္ကုိ ျပဳျပင္ေပးရမယ္၊ ကံဆုိတဲ့ ေရစစ္နဲ႔စစ္ေပးရမယ္၊ ဒီလုိလုပ္မွသာ ဘ၀ဟာ သန္႔ေပမယ္၊ ၾကည္ေပမယ္၊ အႏၱရယ္ကင္းေပမယ္ေပါ့။

အတိတ္က ဘာေတြလုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကို ပုထုဇဥ္သာမန္ေတြ ျဖစ္ေလေတာ့ မျမင္ႏုိင္ၾကဘူးေလ၊ အေကာင္းေတြလည္းပါ၊ အဆုိးေတြလည္း ရွိခဲ့မွာ အမွန္ပါပဲ၊ အေကာင္းအဆုိးေတြထဲက အေကာင္းေတြ မလာဘဲ အဆိုးေတြခ်ည္း လာေနလုိ႔ ဘ၀က ဆုိးေနတာကိုး၊ ဘ၀ေကာင္းခ်င္ရင္ အဆိုးေတြ ေ၀းေစခ်င္ရင္ျဖင့္ ခု ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကေန ဘ၀ကိုျပင္ရမယ္၊ ကံကို ျပင္ရမယ္၊ ကံကုိ ေကာင္းေအာင္လုပ္ရမယ္။ ကံဆုိတာ ဘာပါလိမ့္….

ကံဆုိတာက အလြယ္ေျပာရရင္ ျပဳလုပ္ျခင္းပါပဲ၊ အဂၤလိပ္စကားလုံး ေလးနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ တစ္လုံးထဲနဲ႔ ရွင္းသြားေရာ အက္ရွင္ (Action) တဲ့၊ လုပ္ရွားတာေပါ့၊ အလုပ္ေပါ့၊ ျမန္မာလုိေျပာရရင္ေတာ့ စားတာ၊ သြားတာ၊ လုပ္တာကိုင္တာ၊ ေျပာတာ ဆုိတာ၊ ေတြးေတာ စဥ္းစားတာ၊ အားလုံးဟာ ကံပဲေပါ့။

ဒါကို စာေပနဲ႔ သရုပ္ခြဲၾကည့္ရရင္ေတာ့-
၁။ ကာယကံ = ကုိယ္နဲ႔ လုပ္တဲ့ အလုပ္
၂။ ၀စီကံ = ႏႈတ္နဲ႔ ေျပာတဲ့ အလုပ္
၃။ မေနာကံ = စိတ္နဲ႔ ေတြးတဲ့ အလုပ္
အဲဒါဟာ ကံပါပဲ၊ အလုပ္ေကာင္းရင္ အေျပာေကာင္းရင္ အဲ… အေျပာေကာင္း တာထက္ အေကာင္းေျပာရင္၊ အေကာင္းေတြးရင္ ကံေကာင္းတာေပါ့၊ အဲဒါေတြ မေကာင္းရင္ေတာ့ ကံမေကာင္းဘူးဆုိရမယ္ေလ။

လူတစ္ေယာက္ေပါ့၊ ဗုဒၶဘာသာကို ယုံၾကည္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဆို ရင္ေတာ့ အဲဒီထဲက ကာယကံဆုိတာမွာ မေကာင္းမႈ ဒုစရုိက္လုိ႔ေခၚတဲ့ကံ သုံးမ်ဳိးရွိတယ္၊ သူမ်ားအသက္ကို သတ္တာရယ္၊ သူမ်ားဥစၥာကို ကုိယ္ ႏႈတ္ ႏွလုံး သုံးမ်ဳိးနဲ႔ မေပးပါဘဲ ယူတာရယ္၊ အဲဒါကို ခုိးတယ္ေခၚတယ္၊ ေနာက္ၿပီး သူမ်ား သားမယားကို က်ဴးလြန္တာ၊ ေျပာရရင္ ကာမဂုဏ္နဲ႔စပ္ၿပီး မွားမွား ယြင္းယြင္း ျပဳမူတာေပါ့၊ အဲဒီသုံးမ်ဳိးကို ကာယဒုစရုိက္ = ကုိယ္နဲ႔က်ဴးလြန္ ျပဳမူတဲ့ မေကာင္းမႈ ဒုစရုိက္သုံးပါးလုိ႔ေခၚတယ္၊ အကုသုိလ္ကံ - မေကာင္းတဲ့ ကံေပါ့။

ေနာက္တစ္ခုက ၀စီကံ = ႏႈတ္နဲ႔ေျပာဆုိျပဳမူတဲ့ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ ဒုစရုိက္ ေလးမ်ဳိးရွိျပန္တယ္၊ အဲဒါေတြကေတာ့ မဟုတ္တာ မမွန္တာကို ေျပာဆုိတာ၊ သူတပါးခ်စ္ေနတာ ခင္ေနတာကို အခ်စ္ပ်က္ အခင္မင္ပ်က္ေအာင္ ကုန္းတုိက္စကားေျပာဆုိတာ၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေျပာဆုိတာ၊ ေနာက္ဆုံး အရည္မရ အဖက္မရဆိုတဲ့ သိမ္ဖ်င္းတဲ့စကား အက်ဳိးတရား တစ္စုံတစ္ရာ မရွိတဲ့စကားကို ေျပာဆုိတာေတြျဖစ္တယ္။

ေနာက္ဆုံး မေနာကံ = စိတ္နဲ႔ၾကံစည္တာ၊ ေတြးေတာတာ၊ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သုံးမ်ဳိးရွိတယ္၊ သူတစ္ပါး ပိုင္ဆုိင္ေနတဲ့အရာေတြ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမႈေတြ ငါ့ဟာျဖစ္ရင္ ေကာင္းမွာပဲဆုိတဲ့ စိတ္၊ သူတစ္ပါး စီးပြား ဥစၥာကို ပ်က္ျပားေစလုိတဲ့စိတ္၊ ေနာက္ဆုံးအယူမွားမႈ အဲဒီသုံးမ်ဳိးကိုေတာ့ မေနာဒုစရုိက္သုံးပါးလုိ႔ေခၚတယ္၊ စိတ္နဲ႔ ေတြးႀကံျပဳလုပ္တဲ့ အကုသိုလ္ဒုစရုိက္ေပါ့။

အဲဒီအကုသုိလ္ ဒုစရုိက္မႈဆယ္ပါးကို ျပန္ေျပာင္းၿပီး ကုသုိလ္သုစရုိက္ ျဖစ္လုိတယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ လြယ္လြယ္ေလးပါ၊ အဲဒီအလုပ္ေတြကို မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္လုိက္၊ အဲဒီမေကာင္းမႈ ဆယ္မ်ဳိးကို ေျပာင္းျပန္လုပ္ၾကည့္လုိက္- ရွင္းရွင္းေလးပါ-
၁။ သူ႔အသတ္မသတ္နဲ႔
၂။ သူ႔ဥစၥာမခိုးနဲ႔
၃။ သူ႔အိမ္ရာ သူ႔သားမယား မေစာ္ကားနဲ႔၊ မက်ဴးေက်ာ္နဲ႔
၄။ မဟုတ္တာ မမွန္တာ မေျပာနဲ႔
၅။ သူမ်ားကုိ ေခ်ာပစ္ ကုန္းေခ်ာစကားမဆုိနဲ႔
၆။ ၾကမ္းတမ္းတဲ့စကားေတြ မေျပာနဲ႔
၇။ သိမ္ဖ်င္းတဲ့ အက်ဳိးမရွိတဲ့စကား မေျပာနဲ႔
၈။ သူတစ္ပါးဥစၥာကို မတရား လုိခ်င္စိတ္မျဖစ္ေစနဲ႔
၉။ သူတစ္ပါး အက်ဳိးစီးပြား ပ်က္ျပားရာ ပ်က္ျပားေၾကာင္း မႀကံမိေစနဲ႔
၁၀။ အယူမမွားေစနဲ႔၊ အယုံမမွားေစနဲ႔

အဲဒီလုိဆုိရင္ ကံ-စင္ၾကယ္သြားၿပီ၊ အကုသုိလ္ကံ မေကာင္းကံ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ေကာင္းကံျဖစ္သြားၿပီ၊ အဲဒါေလးနဲ႔ေက်နပ္ေနမလားဆုိေတာ့ မေက်နပ္ပါနဲ႔ဦး၊ ကုသိုလ္ ပုညေတြ ျပဳၾကရဦးမယ္- အဲဒါေတြကို ပုညႀကိယာ၀တၳဳဆုိၿပီး စာစကား နဲ႔ ေခၚတယ္၊ လုိက္နာရမယ္၊ ျပဳက်င့္ရမယ္၊ ဒါမွ ဘ၀ျဖစ္လာရက်ဳိးနပ္မယ္၊ ဗုဒၶဘာသာလူသားအျဖစ္ ေက်နပ္ႏုိင္မယ္၊ ေရတြက္ၾကည့္ရေအာင္-
၁။ ဒါန = ေပးကမ္း လွဴဒါန္း စြန္႔ႀကဲရမယ္
၂။ သီလ = ကုိယ္ ႏႈတ္ စိတ္ကို လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရမယ္
၃။ ဘာ၀နာ = သမထဘာ၀နာ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ ႏွစ္ပါးကုိ ပြားမ်ား အားထုတ္ရမယ္
၄။ အပစာယန = ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာျမတ္သုံးပါးတုိ႔ႏွင့္မိဘ ဆရာသမား
 အသက္ဂုဏ္၀ါ ႀကီးျမတ္သူတုိ႔ကို ရုိေသေလးစား ၀ပ္တြားရမယ္
၅။ ေ၀ယ်ာေ၀စၥ = ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာျမတ္သုံးပါးတုိ႔ႏွင့္တကြ မိဘ
ဆရာသမား အသက္ဂုဏ္၀ါ ႀကီးျမတ္သူတုိ႔အတြက္ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ ္ျပဳလုပ္ေပးရမယ္
၆။ ပတၱိဒါန = အလွဴေပးေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳေသာသူသည္ မိမိျပဳေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေစတနာကို ခပ္သိမ္းေသာ ပုဂၢဳိလ္သတၱ၀ါအားလုံး ရၾကပါေစဟု ရည္သန္လ်က္ အမွ်ေပးေ၀ရမယ္
၇။ ပတၱာႏုေမာဒန = အလွဴေပးေသာ ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္ေယာက္က
သူ၏ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအတြက္ အမွ်အတမ္းေပးေ၀သည့္ အခါ ရရွိေရာက္ရွိလာေသာ ထိုကုသုိလ္ေကာင္းမႈေစတနာ ကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓု သာဓု သာဓု အႏုေမာဒနာ ေခၚဆုိရမယ္
၈။ ဓမၼႆ၀န = တရားေဒသနာေတာ္မ်ားကို နာၾကားရမယ္
၉။ ဓမၼဒါန = တရားေဟာၾကားျခင္း တရားအလွဴေပးျခင္း လုပ္ရမယ္
၁၀။ ဒိ႒ိဇုကမၼ = အယူ၀ါဒကို ေျဖာင့္မွန္စြာယူရမယ္၊ အယူမမွားေအာင္
 ႀကဳိးစားရမယ္

ကံေတြေနာက္ေနသည္၊ ကံေတြ ေနာက္လုိ႔ဘ၀ေနာက္ေလသည္၊ ကံမေကာင္းလုိ႔ ဘ၀ေတြ မေကာင္းျဖစ္ေနသည္၊ ဘ၀ေကာင္းေအာင္ ကံကိုျပင္ရမည္၊ ေနာက္ေနသည့္ ကံကုိ ၾကည္ေအာင္ သန္႔ေအာင္ ျပန္ျပင္ရမည္၊ ဒီအတုိင္း ကံအတုိင္းသာဟု ပုံခ်ၿပီး မေကာင္းလည္း ကံ၊ ေကာင္းလည္း ကံ ေပါ့ ဆုိရင္ျဖင့္ ကံ-ကုိ တကယ္မယုံေသးလုိ႔သာျဖစ္သည္၊ ကံကိုတကယ္ယုံလွ်င္ ကံကို မိမိလုိသလိုျပဳျပင္ႏုိင္ရမည္၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ အရပ္ဆယ္မ်က္ကေန ေရာက္ရွိလာေသာ မုိးေပၚကရြာခ်လုိက္သည့္ ေရေတြဟာ ေျပာခဲ့တဲ့တုိင္း ေခ်ာင္းကိုျဖတ္သည္၊ ေတာင္ကုိေက်ာ္သည္၊ သစ္ေတာေတြထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္ေနခဲ့သည္၊ အိမ္ႀကဳိအိမ္ၾကား၊ အမိႈက္္ပုံမ်ား အၾကား၊ မစင္တြင္းေတြအနား၊ ေနရာအသီးသီးမွ ေရာက္ရွိလာသည္၊ သူ႔ကို ၾကည္ေအာင္ သန္႔ေအာင္ စြပ္ခံေပးရသည္၊ ေရစစ္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔စစ္ေပးရသည္။ အဲဒီအခါ လုိခ်င္ေသာ ေရေကာင္းေရသန္႔ရရွိလာသည္၊ ဟုတ္ပါေလစြ….။

ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ သံသရာမွာက်င္လည္ခဲ့ရသည့္အတြက္ အမ်ဳိးစုံေသာ ဘ၀ေတြမွာ အလုပ္စုံခဲ့သည္၊ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံေတြမွာ အျဖဴခ်ည္းမဟုတ္၊ အေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိးဆုိးခဲ့သည္၊ အသန္႔ခ်ည္းမဟုတ္၊ အုတ္အေရာေရာ ေက်ာက္အေရာေရာ ျဖစ္ခဲ့၊ အဲဒါေတြသန္႔ေအာင္ ျပန္႔ေအာင္၊ ကံေကာင္းေလးေတြ ကံသန္႔သန္႔ေလးေတြ မိမိထံေရာက္လာေအာင္ဆုိရင္ ပစၥဳပၸန္ ယခု လက္ရွိဘ၀ေလးကို ျပဳျပင္ေပးရမည္၊ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ကံကိုေကာင္းေအာင္ အလုပ္ေတြေကာင္းေစရမည္၊ အတိတ္ကံမေကာင္းခဲ့လုိ႔ ဒီဘ၀ မေကာင္းရတာကိုသာ ေတြးပူ၊ အရာရာ ကံကိုခ်ည္းလႊဲခ်ေနကာ ထုိင္ငိုင္ ထုိင္ေတြး၊ အေဆြးႀကီးေဆြးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကံသည္ ကိုယ့္အတြက္ ျဖစ္လာေတာ့မည္ မဟုတ္…

အသက္မရွိတဲ့ မုိးေပၚက ရြာခ်တဲ့ေရေတြကိုပင္ ကိုယ္လုိရာအရပ္ကို ေရာက္ေအာင္ ေျမာင္းေဖာက္ေပးၿပီး ဆြဲယူႏုိင္တယ္ဆုိရင္ အသက္ရွိတဲ့ ဒုိ႔လူသားေတြလည္း လုပ္ခဲ့ဘူးတဲ့အရာေတြထဲက မေကာင္းတာေတြျပင္ ေကာင္းတာေတြ ၀င္ေရာက္လာေအာင္ ဒုိ႔လုပ္တဲ့အလုပ္ေတြကို သန္႔ရွင္းေအာင္ မျပဳႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးလား၊ ျပဳႏုိင္တာေပါ့၊ လူပဲ အသိရွိတယ္၊ ပညာရွိတယ္၊ ဇြဲ လုံ႔လ ၀ီရိယ ရွိတယ္၊ ရခဲတဲ့လူ႔ဘ၀ရွိတယ္၊ လယ္ေျမေကာင္းသဖြယ္ျဖစ္တဲ့ သံဃာ႕အဖြဲ႔အစည္းရွိတယ္၊ အားထားရာအမွန္ ကိုးကြယ္ရာအစစ္ ရတနာသုံးပါးလုံး အထင္အရွားရွိေနတယ္၊ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ေတြက ဘုရားရွင္ရဲ့တရားေတြကို ဒုိ႔ကိုတစ္ဆင့္ ျပန္ေပးေနတယ္၊ ဘ၀ေနနည္း နိသွ်ည္းေတြကို ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႀကဳိးစားကာ ျဖန္႔ေ၀ေပးေနတယ္၊ ဒီေန႔က မီဒီယာေခတ္၊ စနစ္သစ္ႀကီးနဲ႔ အင္တာနက္ေတြက တစ္ဆင့္ ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္ေဒသကိုေရာက္ေရာက္ ဒုိ႔ေတြ ဒို႔တရားကို ေရာက္ရာအရပ္က နာယူႏုိင္တယ္။

ကာယကံကုိစင္ေအာင္စစ္၊ စင္ေအာင္ေဆး၊ ၀စီကံကုိေကာင္းေအာင္လုပ္၊ ေကာင္းေအာင္ေျပာ၊ အေကာင္းေတြပဲေျပာ၊ မေနာကံကို ျဖဴစင္ေအာင္ ဆုံးမ၊ သန္႔ရွင္းေအာင္ ေစာင့္ထိန္း၊ လုပ္ေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ အလုပ္မွန္သမွ်ကို မလုပ္ခင္ ဒီလုိေလး ဆင္ျခင္လုိက္-

ခု ငါလုပ္မယ့္အလုပ္ဟာ ငါ့ကုိထိခိုက္မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားကို ထိခိုက္မလား၊ ဒီလုိမွမဟုတ္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လုံးကိုပင္ ထိခိုက္ အက်ဳိးယုတ္ ေလမလား စဥ္းစား၊ အဲဒီလုိထဲက တစ္ခုခုကို တစ္ဖက္ဖက္ကို ထိခိုက္ၿပီ အက်ဳိးယုတ္ေစၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီအလုပ္ကို မလုပ္နဲ႔ေတာ့၊ လုပ္ေနရင္ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ရပ္ပစ္လုိက္….

ေျပာေတာ့မယ္ဆုိရင္လည္း ဒီလုိပဲဆင္ျခင္- ခု ငါေျပာမယ္စကားဟာ ၾကားရသူ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ထိခုိက္ေလမလား၊ အက်ဳိးယုတ္ေစမလား၊ ငါ့ကိုပဲ အက်ဳိးယုတ္ ထိခုိက္ေလမလား၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လုံးကိုမ်ား အက်ဳိးပ်က္ေစ ထိခုိက္ေလမလား စဥ္းစား၊ တစ္ခုခု တစ္ဖက္ဖက္ ထိၿပီ အက်ဳိးယုတ္ေစၿပီ ဆုိရင္ျဖင့္ အဲဒီစကားမေျပာနဲ႔ေတာ့၊ ေျပာေနရင္လည္း ရပ္ပစ္လုိက္ေတာ့…

စိတ္အႀကံလည္း ဒီလုိပါပဲေလေနာ၊ မႀကံခင္ မေတြးခင္မွာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေပါ့၊ ဒါနဲ႔ၿပီးၿပီလား၊ မၿပီးေသးဘူး၊ လုပ္ၿပီးရင္ ေျပာၿပီးရင္ ႀကံေတြးၿပီးရင္လည္း ထပ္ခါ ထပ္ခါ စဥ္းစားပါ၊ ငါလုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္၊ ငါေျပာခဲ့တဲ့စကား၊ ငါေတြးခဲ့တဲ့ အႀကံစည္ေတြ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမ်ား ထိခိုက္ခဲ့ အက်ဳိးယုတ္ေစခဲ့သလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ကိုမ်ား အက်ဳိးယုတ္ေစ ထိခုိက္ေစခဲ့သလား၊ ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လုံးကုိ အက်ဳိးယုတ္ေစ ထိခိုက္ေစခဲ့သလား၊ တစ္ခုခုကို ထိခုိက္ခဲ့ၿပီ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တစ္ဖက္ဖက္ကို ထိခုိက္ေစခဲ့ၿပီ အက်ဳိးယုတ္ေစခဲ့ၿပီ ဆုိရင္ျဖင့္ ေနာင္ကို ဒီလုိမ်ဳိး ငါဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဆုိၿပီး ေရွာင္ၾကဥ္လိုက္ပါေတာ့…

အင္း ဒီေလာက္ဆုိရင္ ကံကို ၾကည္ေစေအာင္၊ ကံေကာင္းေအာင္ လုပ္တတ္ေလာက္ၿပီထင္ပ၊ အေကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆုိးပဲျဖစ္၊ တကယ္စင္စစ္ ဧကန္ တရားခံအမွန္ကေတာ့ ကိုယ္ပဲဆုိတာကို သိေနရေပမယ္ပ၊ ဘယ္သူကမွ ကိုယ့္ကိုမဖန္ဆင္းႏုိင္ပါဘူး၊ ကိုယ့္စိတ္ ကုိယ့္ကံေတြကသာ ကိုယ့္ကို ဖန္တီး ေပးေနတာ ဖန္ဆင္းေပးေနတာပါ၊ ကိုယ့္စိတ္ကပဲ ကိုယ့္ကံကပဲ ကိုယ့္ကို ေကာင္းေအာင္ ဖန္၊ ေကာင္းေအာင္ ႀကံ၊ ေကာင္းေအာင္ ျပဳေပးႏုိင္တာပါပဲ။  

အတိတ္ဆုိတာက ပစၥဳပၸန္ကို ေမြးဖြားေပးလုိက္သလုိ၊ အနာဂတ္ဆုိတာ ကုိလည္း ပစၥဳပၸန္က ေမြးဖြားေပးလိမ့္ဦးမယ္၊ ဒီေန႔ဟာ မေန႔ကရဲ့ အက်ဳိးဆက္ မ်ဳိးဆက္ ျဖစ္သလို မနက္ျဖန္ခါဆုိတာကလည္း ဒီေန႔ရဲ့ပုံရိပ္တစ္ခုပါပဲ၊ မ်ဳိးဆက္တစ္ခုပါပဲ….

ဒါေၾကာင့္ ေရွးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမ်ားက မိန္႔ၾကားခဲ့တယ္၊ ဘုရားစကားအတုိင္းပဲေပါ့…
ေရွးကေကာင္းလုိ႔ ခုေကာင္းတယ္၊ ခုေကာင္းရင္ ေနာင္ေကာင္းပါလိမ့္မယ္…
ေရွးက မေကာင္းလုိ႔ ခုမေကာင္းတယ္၊ ခုမေကာင္းရင္ ေနာင္မေကာင္းပါလိမ့္မယ္… တဲ့

ကဲ….
ေရၾကည္လား၊ ေရေနာက္လား….
ကံၾကည္လား၊ ကံေနာက္လား….
ေရၾကည္ေသာက္၍ ကံသန္႔သန္႔ကို ပိုင္ဆိုင္ၾကပါေစ

09-12-2009
ေဒါက္တာ အရွင္သာဓိန
မင္းကြန္းေတာရေက်ာင္းတိုက္
ေရႊေတာင္ၾကား(၂)ရပ္ကြက္,ဗဟန္း

Posted by
Alinnthit Library

" ေရႊႏွစ္ ေရႊသား ေရႊစကား (3) "

   ေက်းဇူးရွင္ ေျမႏုရြာေျမာက္ေက်ာင္းႏွင့္
ရန္ကုန္ျမိဳ႕မင္းကြန္းေတာရေက်ာင္း
ဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၲရာဇိႏၵမဟာေထရ္၏
ေရႊႏွစ္ ေရႊသား ေရႊစကား

   ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ စာေရးသူႏွင္တကြ
တပည့္အေပါင္းတို႔အေပၚ
အလြန္ေက်းဇူးမ်ားေသာဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည္။

   စာေရးသူတို႔ကို ပန္းအလွေလးေတြျဖစ္ေအာင္
ခ်ိဳျမိန္ေသာသစ္သီးေလးေတြလိုျဖစ္ေအာင္
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေျမေတာင္ေျမာက္ေပးခဲ႔ေသာ
ဥယဥ္းမႈးတစ္ဦးႏွင့္ တူသည့္ဆရာတစ္ဆူလဲျဖစ္သည္။

   ဥယဥ္မႈးသည္
သူစိုက္ပ်ိဳးသည့္ပန္းအလွကို သူမနမ္း
ပန္းအလွပ်က္မွာ သူစိုးရိမ္သည္။
ဥယဥ္မႈးသည္
သူစိုက္ပ်ိဳးသည့္ သစ္သီးကို သူမစား
သူမ်ားစားဖို႔သာ သူစိုက္ပ်ိဳးခဲ႔သည္။

   ခု
သူစိုက္ပ်ိဳးခဲ႔သည့္ ပန္းအလွမ်ား
သစ္သီးပန္းမာန္မ်ားကို
သူျမင္ေတြ႕ခြင့္
သူနမ္းရႈိက္ခြင့္
သူစားသံုးခြင့္မရရွိေတာ့ေပ။
ဥယဥ္မႈးႏွင့္တူေသာ
ဆရာေတာ္၏ အနီးတြင္ေႏြရာသီတိုင္း
စာေရးသူ အနီးကပ္ျပဳစုခြင့္ရခဲ႔သည္။

   အနီးကပ္ဆံုးမၾသ၀ါဒ ခံယူခြင့္ရခဲ႔သည္။
ကံေကာင္းလွပါေပ၏။
သင္ယူ၍မကုန္ႏိုင္ေသာ
သင္ဆရာ
ျမင္ဆရာ
ၾကားဆရာ
ဟု တင္စားေျပာဆိုခ်င္ပါေပသည္။

   ဆရာေတာ္သည္
တပည့္အေပါင္းကို
က်န္းမာခ်မ္းသာ၍
ပညာေတာ္ျပီး
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ေအာင္
အျမဲဆိုဆံုးမမႈေပးခဲ႔ပါသည္။

   ဆရာေတာ္၏ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈတြင္
အျမဲလိုလိုသင္ၾကားေသာ
 ၾသ၀ါဒမွာ
"ႏႈတ္ေကာင္လွ်င္ျပည္စိုး
ခ်စ္ေစလို ခံတြင္းလက္ေလးသစ္။
မုန္းေစလို ခံတြင္းလက္ေလးသစ္။
မွတ္ထားကြ
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာ
အေရးႀကီးတာက ဒီပါးစပ္ပဲ
ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေစတာလည္း
ဒီပါးစပ္။
ကိုယ့္ကိုမုန္းေစတာလည္း
ဒီပါးစပ္ပဲ။
ႏႈတ္က အေျပာအဆိုေကာင္းရင္
မင္းေတာင္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
ဒါေၾကာင့္
စိတ္ထားေကာင္းျပီး
အေျပာအဆို မတက္သူမျဖစ္ေစနဲ႔
စိတ္ထားေကာင္းျပီး
အေျပာအဆို ရည္မြန္ုျပီး
ပညာတက္ျဖစ္ေအာင္ က်ိဳးစား"
ဟူသတည္း။

   စာေရးသူအတြက္
ဘ၀နတ္နန္းစံျမန္းတာ္မူျပီးျဖစ္ေသာ
ေျမနု ရြာေျမာက္ေက်ာင္းႏွင့္
ရန္ကုန္ျမိဳ႕
မင္းကြန္းေတာရဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏
အလြန္တန္ဖိုးရွိေသာ
ေရႊႏွစ္ ေရႊသား ေရႊစကားမ်ား
ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

စာေရးသူ-တပည့္ က၀ိန္
အလင္းသစ္ စာၾကည့္တိုက္
alinnthitlibrary.blogspot.com

" ေရႊႏွစ္ ေရႊသား ေရႊစကား (2) "

 

 ေက်းဇူးရွင္ ေျမႏုရြာ
ေတာင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီး
ဘဒၵႏၲသုစရိတ မဟာေထရ္၏
ေရႊႏွစ္ ေရႊသား ေရႊစကား

   ဆရာေတာ္ႀကီးသည္
စာေရးသူႏွင့္အၾကြမ္းတ၀င္
မရွိလွေသာ္လည္း
စာေရးသူငယ္စဥ္ကပင္
ဆရာေတာ္ေနာက္လိုက္အျဖစ္
ရြာေတာင္ေက်ာင္းမွ
ဆရာေတာ္၏ဇာတိ ေတာင္ဖီလာရြာသို႔
အေခါက္ေခါက္အခါခါေရာက္ရွိခဲ႔ဖူးပါသည္။

   သို႔ေသာ္ေက်ာင္းသားအျဖစ္ႏွင့္မဟုတ္
ေတာင္ေက်ာင္းေတာင္ဖက္
စာေရးသူတို႔ေတာင္ယာတြင္
ေတာင္ယာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနခ်ိန္
မိဘေတြအတြက္
အကူအညီလိုက္မိေသာေန႔ေတြမွာ
ဆရာေတာ္ႀကီးမွ အေဖာ္ေက်ာင္းသားအျဖစ္
ေခၚေခၚသြားျခင္းျဖစ္သည္။

   ဆရာေတာ္ႀကီး သူ႔ဇာတိရြာကိုအသြားျဖစ္ျဖစ္
ဇာတိရြာကအျပန္ျဖစ္ျဖစ္
သင္စရာရွိ သင္သလို
ေၾကြးစရာရွိ ေၾကြးျပီး
ေပးစရာရွိလွ်င္လည္း
ဆရာေတာ္ႀကီးမွာ
ခ်က္ခ်င္း ေပးကမ္းရက္ေရာတက္ေသာ
ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည္။

   စာေရးသူအတြက္
ပညာတက္ျဖစ္ဖို႔
အားေပးတိုက္တြင္းသလို
က်န္းမာေရးမွာလည္း
အေရးႀကီးေၾကာင္း
မီးေမာင္းထိုးျပေပးခဲ႔ေသာ
ဒုတိယေျမာက္
သင္ဆရာ
ျမင္ဆရာ
ၾကားဆရာပင္
ျဖစ္ပါသည္။

   ဆရာေတာ္ႀကီး
ေျမႏုႏွင့္
ေတာင္ဖီလာ
ခနခနသြားရျခင္းအေၾကာင္းကို
စာေရးသူငယ္စဥ္က
ေမးခဲ႔ဖူးပါသည္။
ဆရာေတာ္ျပန္ေျဖခဲ႔ေသာ
ၾသ၀ါဒမွာ
"ဟဲ႔ ေမာင္ေက်ာင္းသား
အာေရာဂ်ံ ပရမံ လာဘံ တဲ႔ကြ။
က်န္းမာျခင္းက လာဘ္တစ္ပါးပဲ။
က်န္းမာေရးမေကာင္းရင္
ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။
က်န္းမာေရးမေကာင္းရင္
သူမ်ားလည္းဒုကၡေပးရာေရာက္တယ္။
က်န္းမာေရးေကာင္းမွ အလုပ္လုပ္ႏိုင္မယ္။
က်န္းမာေရးေကာင္းမွ
သူမ်ားလည္းစိတ္ခ်မ္းသာမယ္။
က်န္းမာေရးကို အထူးဂရုစိုက္ကြ။

   ေအးငါလည္း
ခုလုိခနခန
ဟိုရြာနဲ႔ဒီရြာကူးလူးသြားလာလမ္းေလွ်ာက္ေနတာက
က်န္းမာေရးေကာင္းဖို႔အတြက္ပဲ။
ေမာင္ေက်ာင္းသား
မင္းအၿမဲတန္းမွတ္ထားကြ။
က်န္းမာေရးေကာင္းဖို႔
လမ္းမ်ားမ်ားေလွ်ာက္
ေရမ်ားမ်ားေသာက္
တည့္တဲ႔အစား အကုန္စား"
ဟူသတည္း။

   စာေရးသူအတြက္
ဘ၀နတ္နန္းစံျမန္းေတာ္မူျပီးျဖစ္ေသာ
ေျမႏုေတာင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီးေပးထားခဲ႔သည့္
အလြန္တန္ဖိုးရွိေသာ
ေရႊႏွစ္ ေရႊသား ေရႊစကားမ်ား ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

စာေရးသူ - တပည့္ က၀ိန္
အလင္းသစ္ စာၾကည့္တိုက္
alinnthitlibrary.blogspot.com

" ေရႊႏွစ္ ေရႊသား ေရႊစကား (၁) "

  ေက်းဇူးရွင္ ေျမႏုရြာ
ရြာေရွ႕ေက်ာင္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ဘဒၵႏၲ ၀ိနယမဟာေထရ္၏
ေရႊႏွစ္ ေရႊသား ေရႊစကား

   ဆရာေတာ္ႀကီးသည္
တပည့္အေပါင္းတို႔အေပၚ၌
အလြန္ပညာတက္ေစခ်င္ေသာ
ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည္။
စာေရးသူမွာ သူငယ္တန္းေအာင္ျပီး
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔
ပဌမဆံုးပညာသင္ယူခဲ႔ေသာ
ေလာကုတၱရာ
ဆရာတစ္ဆူလဲျဖစ္သည္။

   ဆရာေတာ္၏
စိတ္ေစတနာ/ေမတၱာတို႔ေၾကာင့္
စာေရးသူတို႕ရြာတြင္
ပညာသင္ယူရမည္
ပညာတက္ေအာင္က်ိဳးစားရမည္
ပညာကိုအားကိုးၿပီး
အသက္ေမြး၀မ္းရမည္ဟု
အသိပညာစတင္ေပးခဲ႔ေသာ
ပညာလိုလားသည့္
သင္ဆရာ
ျမင္ဆရာ
ၾကားဆရာပင္ျဖစ္သည္။

   ရြာအျပန္ဆရာေတာ္ဖူးေတြ႕စဥ္ျဖစ္ျဖစ္
ဆရာေတာ္ရန္ကုန္ေရာက္လွ်င္ျဖစ္ျဖစ္
တပည့္အေပါင္းတို႔အား
အၿမဲလိုလိုဆိုဆံုးမေသာ
ၾသ၀ါဒမွာ
"သူ႕ေက်ာင္းေန သူ႕စာအံ
ေကာင္းေအာင္ေန
ေတာ္ေအာင္က်ိဳးစား
စည္းကမ္းလိုက္နာ"
ဟူသတည္း။

   စာေရးသူအတြက္
ဘ၀နတ္နန္းစံျမန္းတာ္မူျပီးျဖစ္ေသာ
ေျမနု ရြာေရွ႕ေက်ာင္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏
အလြန္တန္ဖိုးရွိေသာ
ေရႊႏွစ္ ေရႊသား ေရႊစကားမ်ား
ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

စာေရးသူ-တပည့္ က၀ိန္
အလင္းသစ္ စာၾကည့္တိုက္
alinnthitlibrary.blogspot.com

" ခ်မ္းျမသီတဂူ ေသြးအလွဴ "

 

ပါရမီျပည့္ရန္ စိတ္ရည္သန္၍
   ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္
      သဒၶါၾကည္ျဖဴ ေပး၍လွဴမည္
         ခ်မ္းျမသီတဂူ ေသြးအလွဴ

ေ၀ဒနာရွင္ကို ကူညီလို၍
   ကိုယ္က်ိဳးမပါ က႐ုဏာျဖင့္
      အားငယ္ေနသူ ေဖးမကူမည္
         ခ်မ္းျမသီတဂူ ေသြးအလွဴ

လူတိုင္းက်န္းမာ ခ်မ္းသာေစဖို႔
   စုေပါင္းညီညာ မုဒိတာျဖင့္
      သူ,ငါ ေကာင္းမႈ ဆက္လက္ျပဳမယ္
         ခ်မ္းျမသီတဂူ ေသြးအလွဴ



လြတ္လပ္ေမာင္ (စလင္း)
သီတဂူ ကမာၻ႕ဗုဒၶတကၠသိုလ္
2015 ႏွစ္ပါတ္လည္ မဂၢဇင္းတြင္ေဖာ္ျပျပီး
"စာေရးသူ၏ ပထမဆံုးေသာ ဘာသာေရး ကဗ်ာ"

Posted by -
Ashin Kavinda
Alinnthit Library (16-6-16)

" ပရဟိတအလုပ္ျဖင့္ သမိုင္းတစ္ေခတ္မွာ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ဖို႔ "

     ပရဟိတဟူသည္
ပရ=သူတစ္ပါး၊ ဟိတ=အက်ိဳးစီးပြါး၊
ပရဟိတ=သူတစ္ပါးအက်ိဳးစီးပါြး။
အဓိပၸါယ္လြယ္ကူေအာင္ဖြင့္ဆိုပါက
ပရဟိတကို အမ်ားအက်ိဳးစီးပြားကိုေဆာင္ရြက္ျခင္းဟု သိနိဳင္ပါသည္။ ပရဟိတအလုပ္သည္ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္မပါဘဲ အျခားတစ္ေယာက္၏အက်ိဳး၊ သို႔မဟုတ္ လူအမ်ား၏
အက်ိဳးစီးပြားကို
ေဆာင္ရြက္ခ်င္ေသာသဒၶါ၊ေဆာင္ရြက္ေနေသာ၀ီရိယ၊ေဆာင္ရြက္ျဖစ္ေသာသတိ၊ေဆာင္ရြက္နိဳင္ေသာသမာဓိ၊ေဆာင္ရြက္တတ္ေသာပညာ၊
ဤဗိုလ္ငါးပါးေခၚ ဗလငါးတန္ႏွင့္ျပည့္စံုဖို႔ လိုအပ္သည္။

ထို႔ျပင္ သူေတာ္ေကာင္းဥစၥာခုႏွစ္ပါးျဖစ္ေသာ ကံ၊ကံ၏အက်ိဳးကိုယံုၾကည္မွဳသဒၶါ၊
မေကာင္းမွဳမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ
သီလ၊ေလာက၀ဇၨကိုနားလည္လြယ္ေသာသုတ၊တြန္႔တိုမွဳကင္းေသာစြန္႔လႊတ္ျခင္းစာဂ၊ေလာကုတၱရာေရးရာႏွင့္ေလာကီေရးရာ၊နိဳင္ငံေရးႏွင့္လူမွဳေရးစေသာအရာရာတိုင္းကိုအသိအလိမၼာဥာဏ္ပညာျဖင့္
ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာနိဳင္ေသာ ပညာ၊ မေကာင္းမွဳျပဳလုပ္ျခင္း၊ေျပာဆိုျခင္း၊
ၾကံစီျခင္းမွ ရွက္တတ္ေသာဟိရီ၊ေၾကာက္တတ္ေသာ ၾသတၱပၸ ဤတရားတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုပါက
ပရဟိတလုပ္သူမ်ားအဖို႔ ပို၍ခ်ီးက်ဴးဖြယ္ရာ ျဖစ္ေပမည္။

ပရဟိတလုပ္ေဆာင္သူမ်ားတြင္ အေစာဆံုးႏွင့္ အမ်ားဆံုးျပဳလုပ္ခဲ႔သူမွာ(B.C 600
စုႏွစ္တြင္ေပၚထြင္းခဲ႔ေသာ)
ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟုေျပာဆိုပါကအမ်ားအားျဖင့္လက္ခံၾကမည္ထင္ပါသည္။ဘုရားရွင္သည္ဒီပကၤရာဘုရားပြင့္ရာကာလသုေမဓာရွင္ရေသ႔ဘ၀မွသည္ေ၀ႆႏၱရာမင္းဘ၀တိုင္ေအာင္ေသာေလးသေခ်ၤႏွင္႔ကမၻာတစ္သိ္န္းကာလပတ္လံုးအေလာင္းေတာ္ဘ၀ႏုစဥ္အခါကပင္ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါမ်ားအေပၚပါရမီဆယ္ပါး၊အျပားသံုးဆယ္၊စြန္႔ျခင္းၾကီးငါးပါး၊စရိယသံုးပါးတို႔ကို
ျဖည့္က်င္႔၍ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ပရဟိတလုပ္ခဲ့သည္။

ေနာက္ဆံုးေဂါတမႏြယ္၀င္သိဒၶတၳမည္တြင္ဘုရားရွင္ဘ၀မွာလည္းသက္ေတာ္(၂၉)ႏွစ္အရြယ္မွသက္ေတာ္
(၃၅)ႏွစ္အရြယ္ထိ(၆)ႏွစ္တိုင္တိုင္ခက္ခဲလွစြာေသာဒုကၠရစရိယာကိုက်င့္ျခင္းသည္ဥာတတၳစရိယႏွင္႔ေလာကတၳစရိယကို
ရည္ရြယ္၍ အတၱတၳစရိယကို ျဖည္႔က်င္႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားျဖစ္ျပီးခ်ိန္မွ
ပရိနိဗၺာန္ျပဳသည္အထိ ၀ါေတာ္(၄၅)၀ါအတြင္း သံသရာ၀ဲၾသဃမွာ နစ္မြန္းေပ်ာ္ပါးၿပီး
လမ္းမွားေရာက္ေနေသာ သတၱ၀ါမ်ားအက်ိဳး
အတြက္မဂၤလသုတ္၊သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္စေသာလူမွဳက်င့္၀တ္ဘာသာမွသည္သစၥာေလးပါးျမတ္တရားကိုမ႑ိဳင္ျပဳ၍
သံသရာမွထြက္ေျမာက္ျခင္းကို လမ္းညႊန္ၿပီး ကုေဋေပါင္းမ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါမ်ားကို
နိဗၺာန္ပန္းတိုင္သို႔
၀င္ေရာက္ေစခဲ႔ျခင္းသည္တုႏႈိင္းမရေသာအႏႈိင္းမဲ႔ပရဟိတလုပ္ေဆာင္္သူဟုဆိုထိုက္ေပမည္။ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့ေသာ
ဓမၼႏွင္႔ ၀ိနယေခၚ က်င့္၀တ္စီးကမ္းႏွင့္ တရားဓမၼတို႔သည္လည္း
ေဟာၾကားၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ယခုအခ်ိန္ထိေလာကသားတိုင္းအေပၚ ထာ၀ရေက်းဇူးရွိေနေသာ
ပရဟိတလမ္းညႊန္မွဳမ်ား အမ်ားအျပားပင္ ျဖစ္သည္။ထိုတရားဓမၼမ်ားမွ
လူတိုင္းလိုက္နာက်င့္သံုးသင့္ေသာ တရားဓမၼမ်ားမွ “ျပည္႔စံုသူႏွင့္ မျပည့္စံသူ
ရွိသူႏွင့္မရွိသူတို႔အေပၚခြဲျခားဆက္ဆံမွဳမရွိတူညီေသာခ်စ္ျခင္းေပးနိဳင္သည့္ေမတၱာ၊မျပည့္စံုသူ၊မရွိသူတို႔အေပၚကူညီေထာက္ပံ့လိုသည္႔ကရုဏာ၊မိမိျပဳလုပ္လိုက္ေသာကူညီမွဳေၾကာင့္တခဏတာပင္ျဖစ္ေစသက္သာရာရသြားသူတို႔အေပၚ၀မ္းေျမာက္မိသည့္မုဒိတာ၊မိမိ၏ေကာင္းမွဳျပဳျခင္းအေပၚမနာလိုမရွဳစိတ္ျဖင္႔
ေ၀ဖန္ပုတ္ခတ္ေနေသာ  ပါတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ဥေပကၡာျပဳၿပီး “ ဤျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးနွင္႔
အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ပါက လူ႔တာ၀န္ ေက်ျပြန္ေသာ မဟာလူသား ပရဟိတ လုပ္သူ ဟု
ေခၚစမွတ္ျပဳရေပမည္။

ျမတ္ဘုရား၏ ပရဟိတ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကို ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ား၊ တပည့္ဒါယကာ
ဒါယိကာမမ်ား
အစဥ္အဆက္လက္ဆင့္ကမ္းထိန္းသိမ္းလာခဲ့ၾကရာယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလတြင္သီတဂူအဓိပတိဆရာေတာ္ႀကီးသည္
ပရဟိတလုပ္သူမ်ား၏ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္ပင္ျဖစ္သည္။ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးကို
ျမန္မာနိဳင္ငံသားအမ်ားစုက *“လူ႔ဘ၀ႀကီးထဲကိုအမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္နိဳင္ဖို႔အတြက္
ေမြးဖြားလာသူ”* ဟုေျပာဆိုၾကသည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ လူအမ်ားေျပာဆိုသည့္အတိုင္း
အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ရာမွာ ေစတနာကိုအရင္းခံ၊၀ါသနာကိုအေၾကာင္းျပ၊
အရာရာတိုင္းမွာလည္း အနစ္နာခံနိဳင္သူျဖစ္၍ နာသံုးနာႏွင့္ျပည္႔စံုျပီး ပရဟိတအလုပ္ျဖင့္ပင္ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနသူျဖစ္သည္။

               ငါတို႔ျဖစ္ရ၊ဤေလာက၀ယ္

               ဘ၀သမိုင္း၊ မရိုင္းေစရန္

               စိတ္မာန္မခ်၊ မာနမပါ

               တို႔စြမ္းရာျဖင့္၊ တို႔သာသနာ

               တို႔ျပည္ရြာကို၊ သာယာေစမႈ

                လံု႔လျပဳအံ႔။
ဟူေသာ သီတဂူအဓိဌၬာန္ကို လက္ကိုင္ျပဳ၍
သီတဂူဆရာေတာ္ဦးေဆာင္မွဳေအာက္တြင္ သီတဂူသာသနာျပဳအဖြဲ႔မွ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ေသာ စစ္ကိုင္း၊မႏၱေလး၊ရန္ကုန္တို႔တြင္ သီတဂူ ကမၻာ႔ဗုဒၶတကၠသိုလ္မ်ား၊ အမ်ားျပည္သူက်န္းမာေရးအတြက္ နိဳင္ငံတ၀ွမ္း
ဖြင့္လွစ္ၿပီး ဖြင့္လွစ္ဆဲျဖစ္ေသာ အခမဲ့ကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးရံုေပါင္း (၂၀)ေက်ာ္၊ ကေလးမ်ား၏ပညာေရးအတြက္ စာသင္ေက်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာႏွင္႔ သီတဂူေရေပးေ၀ေေရးအလွဴမ်ားသည္ ထင္ရွားေသာပရဟိတ အလုပ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးၿပီးလွ်င္ ေလးစားအားက်ဖြယ္ေကာင္းေသာ ပရဟိတလုပ္ေဆာင္သူမွာ
နာေရးကူညီမႈအသင္း၏ ဦးေက်ာ္သူပင္ျဖစ္သည္။
"အနိမ္႔က်ဆံုးေသာ ကုသိုလ္မ်ိဳးသည္
ျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ဓာတ္ရွိသူတို႔၏ အလုပ္ျဖစ္သည္” ဟုခံယူထားေသာ
ဦးေက်ာ္သူဦးေဆာင္သည့္နာေရးကူညီမွဳအသင္းသည္ လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး ခုႏွစ္ရက္သားသမီးတို႔၏ နာေရးကိစၥအ၀၀ကို
အခမဲ့ကုသိုလ္ျဖစ္လုပ္ေဆာင္ေနသလို က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ားအတြက္လည္း
အခမဲ့ကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးခန္းတို႔ကို ဖြင့္လွစ္၍ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးေနေသာ ပရဟိတအသင္းအဖြဲ႔ျဖစ္သည္။ ထိုနာေရးကူညီမွဳအသင္းသည္
 
အရြယ္အလိုက္
အဖိုးမထိုက္ေသာ၊
အရိုးသာရင့္၊
ဥာဏ္မပြင့္ေသာ၊
အသက္သာတိုး၊
အသိမတိုးေသာ၊
အခ်ိန္သာဆံုး
လူမသံုးေသာ
အယူသီး အစြဲမွား မိစၦာဒိဌၬိ အယူရွိသူမ်ားႏွင့္ အမွန္အမွား
အေကာင္းအဆိုးကို ခြဲျခားမသိေသာ အခ်ိဳ႕ေသာ အစိုးရပိုင္း ဌာနအရာရွိမ်ား၏
အတားအဆီး အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတားမ်ားၾကားမွ ခႏၱီ+ေမတၱာကို က်င့္သံုး၍ ပရဟိတ
အလုပ္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ေဆာင္ေနၾကရသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ
နာေရးကူညီမွဳအသင္းသည္ စစ္ကိုင္းေရႊဟင္းသာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏
*အမ်ားအက်ိဳး၊ရြက္သည္ပိုးက
ခနိဳးခနဲ႔၊ဆိုးကဲ့ရဲ႕လည္း၊
မဖဲ့မေစာင္း၊ ကိုယ္႔လမ္းေၾကာင္းကို၊
စိတ္ေကာင္းႏွင့္ယွဥ္၊ေရွးရွဳႏွင္ေလာ႔…*
ဟူသည့္အဆံုးအမ
ၾသ၀ါဒလကၤာအတိုင္း အမ်ားစု၏ႏွိမ္႔ခ်ကဲ့ရဲ႔ေ၀ဖန္မႈကို အေလးမမူ၊အမားစု၏ အယူသည္းမႈမ်ားကို အာရံုမျပဳ
အမ်ားစု၏ ဖိိအားေပးမွဳကို ဂရုမစိုက္ဘဲ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္
ရဲ၀င့္စြာဆက္လက္ခ်ီတက္ေနမည္႔ ပရဟိတအသင္းျဖစ္သည္။

ကမၻာေပၚတြင္ ပရဟိတလုပ္ေဆာင္သူမ်ား၏ ေရွ႔သြားေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ
ခရစ္ယာန္ဆရာမႀကီး မာသာထရီဆာ၊ မိမိပိုင္ဆိုင္သည္႔ေငြမ်ားမွ ထက္၀က္မက လွဴဒါန္းၿပီးျဖစ္ေသာ
ကမၻာ႔အခ်မ္းသာဆံုးသူေဌးႀကီး ဘီလ္ဂိတ္တို႔၏ ဆာေလာင္ေနသူမ်ား၊အ၀တ္မဲ့
အစားမဲ့မ်ား၊အိုးမဲ့အိမ္မဲ့မ်ား၊မသန္စြမ္းသူမ်ား၊ေရာဂါေ၀ဒနာရွင္မ်ားအတြက္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမ်ား၊AIDS
ေဂဟာမ်ား၊ကင္ဆာေဖာင္ေဒးရွင္းမ်ား၊ေပးကမ္းစြန္႔က်ဲေရးဌာနမ်ားဖြင့္လွစ္၍ ပရဟိတလုပ္ေဆာင္မွဳမ်ားမွာ ေလးစားအားက်အတုယူဖြယ္ ျဖစ္သည္။
ထိုကမၻာေက်ာ္ပရဟိတ လုပ္ေဆာင္သူမ်ားနည္းတူ မိမိတို႔ျမန္မာနိဳင္ငံတြင္လည္း
သီတဂူသာသနာျပဳအဖြဲ႔၊ နာေရးကူညီမႈအသင္း၊ ဦးလွထြန္း
ေမတၱာရိပ္မြန္(ကင္ဆာ)ေဖာင္ေဒးရွင္း၊ ေရႊပါရမီက်န္းမာေရးေဖာင္ေဒးရွင္း၊
ေျပတီဦး ပညာေရးေဖာင္ေဒးရွင္း စေသာပရဟိတလုပ္ေဆာင္သူမ်ား၊ပရဟိတအဖြဲ႕အစီးမ်ားမွာ
နိဳင္ငံ႔ဂုဏ္က်က္သေရအသြင္တည္ရွိေနမည္ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးေကာင္းတစ္ေယာက္ႏွင့္
လုပ္ယူ၍မလြယ္ကူနိဳင္သည္႔အတြက္ အားလံုး
၀ိုင္း၀န္းကူညီပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔လိုသည္။ ဓမၼပိယဆရာေတာ္၏
ပရဟိတအလုပ္မ်ား၀ိုင္း၀န္းကူညီပူးေပါင္းပါ၀င္ဖို႔အတြက္

မင္းမပါ၊ဘယ္ဟာမၿပီး၊
မင္းခ်ည္းေတာ့လည္း၊ဘယ္ဟာမၿပီး၊
သူမပါ ဘယ္ဟာမၿပီး၊
သူခ်ည္းေတာ့လည္း ဘယ္ဟာမၿပီး၊
ငါမပါ ဘယ္ဟာမၿပီး၊
ငါခ်ည္းေတာ့လည္းဘယ္ဟာမၿပီး၊
မင္း,သူ,ငါ ညီညာစံုမွ၊အလံုးစံု အကုန္ၿပီး၊ျပဳၾကစုစည္း
ဟု ထီးေဆာင္းဆရာေတာ္ေရးသည့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖင့္ တိုက္တြန္းထားေပသည္။

ထိုသို႔ေသာ ပရဟိတ အသင္းအဖြဲ႔မ်ား မ်ားမ်ားေပၚေပ်ာက္ေလ နိဳင္ငံႏွင့္ျပည္သူ
မ်ားမ်ားအက်ိဳးရွိေလျဖစ္၍ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူအမ်ား ပူးေပါင္းပါ၀င္ၿပီး
ပရဟိတအလုပ္ျဖင္႔ သမိုင္းတစ္ေခတ္မွာ မွတ္တမ္းတင္နိဳင္ဖို႔
တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။ ။

                           
Posted by-
Ashin Kavinda
Alinnthit Library (16-6-16)                  
*လြတ္လပ္ေမာင္(စလင္း)*
*အလင္းသစ္ စာၾကည့္တိုက္*
*သီတဂူ ကမာၻ႕ဗုဒၶတကၠသိုလ္*
*(2014) ႏွစ္ပါတ္လည္ မဂၢဇင္းတြင္ေဖာ္ျပျပီး*
*စာေရးသူ၏ ဒုတိယေျမာက္ ဘာသာေရးေဆာင္းပါး*


  *ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း*

*၁။ ဘြဲ႔= အရွင္က၀ိႏၵ*

*၂။ကေလာင္= လြတ္လပ္ေမာင္ (စလင္း)*

*၃။No.= SIBA.YGN-000468*

*၄။Class = Intermediate Level 2014*

*၅။School= SITAGU ACADEMY *

" သူေတာ္ေကာင္းတရား ေနရာတိုင္းမွာ ထြန္းေတာက္ပါေစ "

     ျမတ္စြာဘုရား၏ မဟာသာ၀ကျဖစ္ေတာ္မူေသာ အရွင္မဟာကႆပ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္ ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္္ျပဳျပီးေနာက္ "တာ၀န္သိသူမွာ တာ၀န္ရွိသည္"ဟူေသာ ခံယူခ်က္ျဖင့္ အနာဂါတ္သာသနာေရးအတြက္ အရွင္အာနႏၵာ,အရွင္ဥပါလိစေသာ ရဟႏၲာငါးရာ ဦးေဆာင္လွ်က္ ဘုရင္အဇာတသတ္မင္ႀကီး၏ အေထာက္အပံ႔ခံယူကာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ တရားေတာ္မ်ား ဘုရားရွင္ပညတ္ေတာ္မူခဲ႔ေသာ ၀ိနည္းဥပေဒမ်ားကို တာ၀န္သိသိ"ပထမ သဂၤါယနာ"တင္ေတာ္မူခဲ႔သည္။ ေထရ၀ါဒသာသနာသမိုင္းတြင္ (၆)ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဓမၼႏွင့္ ၀ိနယမ်ားကို ဦးေဆာင္သူႏွင့္ လိုက္ပါသူ, ဆရာႏွင့္ ဒကာ ဟန္ခ်က္ညီစြာ သဂၤါယနာ အဆက္ဆက္ တင္ေတာ္မူခဲ႔သည္။

     ယခုလက္ရွိ သာသနာေတာ္တြင္လည္း ဆရာေတာ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ဒကာအေထြေထြ သာသနာေတာ္ကို အားႀကိဳးမာန္တက္ ခ်ီးေျမာက္ေထာက္ပံ႔မႈေတြ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ျပဳလုပ္သူမ်ားမွာ ရာႏႈံးအားျဖင့္ နည္းပါးေနေသးသည္ဟု သံုးသပ္မိပါသည္။ သာသနာေတာ္အတြက္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားမွာလည္း ဦးေဆာင္သူႏွင့္လိုက္ပါသူ,ဆရာႏွင့္ ဒကာ သေဘာထား ညီညြတ္စြာျဖင့္ ျပဳလုပ္ေနမႈက ပို၍ပင္ နည္းပါးေလ၏။ ယခင္ အတိတ္ကာလမွာ အာရွတိုက္ကို "အရိယတိုက္(ျမင့္ျမတ္ေသာ ကြ်န္းႀကီး" ဟု ေခၚစမတ္ျပဳၾကေသာ္လည္း ယခုေခတ္ ဘာသာႀကီးေလးခုတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ မြတ္ဆလင္ဘာသာ,ခရစ္ယန္ဘာသာ, ဟိႏၵဴဘာသာတို႔ေနာက္ ေရာက္ရွိေနသည္ကား ထင္ရွားေသာ ဥပမာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာမွလႊဲ၍ က်န္ဘာသာႀကီးမ်ား အားေကာင္းလာေသာ္လည္း မိမိတို႔ဗုဒၶဘာသာမွာ တိုးတက္မလာပဲ ရပ္တန္႔ေနသည္ဟု ခံစားမိပါသည္။

     ကမာၻေပၚတြင္ ေထရ၀ါဒငါးႏွိုင္ငံ (ျမန္,ထိုင္း,သီရိလကၤာ,ကေမာၻဒီးယား,လာအို) ႏွင့္ တ႐ုတ္,ဂ်ပန္,ေတာင္ကိုးရီးယားစေသာ ႏိုင္ငံအမ်ားစုတြင္ ႏိုင္ငံေရး, စီးပြါးေရး,ပညာေရးမ်ား တိုးတက္အားေကာင္းလာေသာ္လည္း  ဘာသာေရးဘက္မွာေတာ့ အားနည္းေနသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ဘာသာေရးတိုးတက္မလာျခင္းသည္ ဦးေဆာင္သူဆရာႏွင့္ လိုက္ပါသူဒကာမ်ားမွာ အဓိကတာ၀န္ရွိသည္ဟု ေျပာပါက လြန္မည္မထင္။ ဆရာသည္ သာသနာအတြက္ ခ်ီးေျမာက္ရာတြင္ ေရွ႕သို႔ ေျဖာင့္တန္းစြာ ဦးေဆာင္သကဲ႔သို႔ ဒကာသည္လည္း ေနာက္မွ တည့္မတ္စြာျဖင့္ အတူလက္တြဲ လိုက္လာဖို႔လိုအပ္သည္္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ဆရာေတာ္အမ်ားစုမွာ မိမိေက်ာင္တြင္ စာခ်စာသင္,ဥပုသ္ေန႔ သီလေပး,လွဴေရးတန္းေရးရွိမွ အႏုေမာဒနာတရားေဟာၾကားျပီး မိမိကိုယ္မိမိ သာသနာျပဳေနသည္ဟု အဟုတ္ႀကီး ထင္မွတ္ေနၾကသည္။ ေနာက္ ဆရာနည္းအတူ အစိုးရမင္းမွစျပီး ေအာက္ေခ်လူတန္းစားအထိ ဒကာအမ်ားစုမွာလည္း အသုဘရွိမွ ဆြမ္းသြပ္ အလွဴေပး,လျပည့္လကြယ္ေရာက္မွ ဥပုသ္ေစာင့္,သႀကၤန္းတြင္းေရာက္မွ တရားစခန္း၀င္ေနလွ်င္ျဖင့္ ဒီသာသနာတို႔တက္လာဖို႔ လမ္းမျမင္။ ဆရာေတာ္သံဃာမ်ားသည္လည္း တိုးတက္လာေသာ ေခတ္စနစ္ႏွင့္အညီ ဘာသာေရးမ်ား ဦးေဆာင္မႈ,သင္ၾကားမႈ,ျဖန္႔ေ၀မႈမ်ား အဓိကထားလုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္သလို အစိုးရပိုင္းဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကလည္း သီရိလကာၤႏိုင္ငံကို အတုယူကာ မသင္မေနရ မလုပ္မေနရ ဘာသာေရးစနစ္တစ္ခုအျဖစ္ "ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒမွာပင္ ျပ႒ာန္းေပးျပီး" အားေပးခ်ီးေျမာက္ ေထာက္ပံ႔ဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။

   မြတ္ဆလင္ဘာသာအမ်ားစုေနထိုင္ေသာ အီရန္ႏိုင္ငံတြင္ တက္လာေသာ သမၼတမ်ားမွာ မြတ္ဆလင္ဘာသာေရးဆရာမ်ား၏ အဆံုးအမမ်ားအတိုင္း ေသဆို ေသ,ရွင္ဆို ရွင္ လိုက္နာရေပ၏။ ထို႔အတူ ခရစ္ယန္ဘာသာ၀င္ အေနာက္ ဥေရာပႏိုင္ငံအမ်ားစုတြင္လည္း ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီးစေသာ ဘာသာေရးဆရာမ်ား၏ အဆံုးအမမ်ားအတိုင္း ႏိုင္ငံကိုဦးေဆာင္ေနၾကပါသည္။ စာေရးသူတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ား၏ သာသနာေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား စြမ္းစြမ္းတမံ အားထုပ္ေနပါေသာ္လည္း ဒကာအမ်ားစုတြင္ ေရွ႕မွ ဦးေဆာင္ဖို႔ေနေနသာသာ ေနာက္ကပင္မလိုက္ခ်င္ၾကေပ။ အျခားေသာဘာသာ၀င္မ်ား၏ အစိုးရမင္းမ်ားကဲ့သို႔ ဘာသာေရးဆရာေတာ္မ်ား၏ ၾသ၀ါဒကို မခံယူခ်င္ေနပါ,မလိုက္နာခ်င္ေနပါ၊ သို႔ေသာ္ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ား၏ ဘာသာေရးေဆာင္ရြက္မႈ သာသနာေရးအေလးထားမႈမ်ားကိုေတာ့ မဖ်က္ဆီးၾကပါႏွင့္ဟု ေျပာပါရေစ။

     ေစာေစာပိုင္း ႏွစ္ေတြက လက္ပန္းေတာင္းအေရးမွာ ဆရာသံဃာေတာ္မ်ားကို "ပြင့္လင္းေသာ ညိွႏိႈင္းမႈ,မွန္ကန္ေသာ ေျဖရွင္းမႈတို႔ျဖင့္ မက်ိဳးစားပဲ မ်က္ရည္ယိုဗံုးဟု ဆိုေသာ္လည္း မီးေလာင္ေစေသာဗံုးျဖင့္ ႏွိပ္စက္မႈသည္ ေထရ၀ါဒ ဦးေဆာင္ႏိုင္ငံဟု ေၾကြးေက်ာ္ထားေသာ မိမိတို႔ႏိုင္ငံမွာ အလြန္အင္မတန္ အရွက္ရေစေသာ သမိုင္းဆိုးအျပဳအမူတစ္ခုပင္"ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာ အမွားမ်ိဳး ေနာင္မၾကဴးလြန္ဖို႔ လိုအပ္သလို ဆရာသံဃာေတာ္မ်ားသည္လည္း ဘာသာသာသနာအေရး တိုင္ျပည္္ႏွင့္လူမ်ိဳးအေရးမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းလိုပါလွ်င္ ေက်းဇူးရွင္ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားသကဲ႔သို႔ "စီတန္းလွည့္လည္ျခင္း ဆႏၵထုပ္ေဖာ္ျခင္းထက္ သံဃာမ်ားစြာစုေ၀းျပီး စုေပါင္းလက္မွတ္ထိုး၍ သမၼတဆီတိုင္ၾကားျခင္း"မ်ိဳးျဖင့္ ဆရာဒကာ ပဋိပကၡမမ်ားေအာင္ ဘာသာလူမ်ိဳးသိကၡာရွိေအာင္ ေျပာင္းလဲလုပ္ေဆာင္သင့္ပါသည္။

     ထို႔ေနာက္ ဆရာသံဃာေတာ္မ်ား တပည့္ဒကာ ဒကာမမ်ားအေပၚ ဆိုဆံုးမလွ်င္ သူေတာ္လာေအာင္,သူေကာင္းလာေအာင္,သူေတာ္ေကာင္းေလးမ်ားျဖစ္လာေစဖို႔ သူေတာ္ေကာင္း လကၡဏာႏွင့္အညီ ဆိုဆံုးမရန္ စာေရးသူအႀကံျပဳလိုပါသည္။ စာေရးသူ ငယ္စဥ္က ရခဲ႔ဖူးေသာ ကဗ်ာအပိုင္းအစေလးကို အမွတ္ရမိပါသည္။

"သူေတာ္ေကာင္း သူေတာ္ေကာင္း သူေတာ္ရင္လည္း ကိုယ္ကေကာင္း ဒါမွ သူေတာ္ေကာင္း"
"သူေတာ္ေကာင္း သူေတာ္ေကာင္း သူမေတာ္လည္း ကိုယ္ကေကာင္း ဒါမွ သူေတာ္ေကာင္း"
"သူေတာ္ေကာင္း သူေတာ္ေကာင္း သူေတာ္ေအာင္လည္း ကိုယ္ကေကာင္း ဒါမွ သူေတာ္ေကာင္း"
ဟု မွတ္သားမိဘူးပါသည္။

      ဤကဗ်ာအဆိုအရ သူေတာ္ေကာင္းေလးေတြျဖစ္လာေစဖို႔ မိမိကစျပီး "သူေတာ္ရင္ ကိုယ္ေကာင္းသလို သူမေတာ္လည္း ကိုယ္ေကာင္းႏိုင္ျပီး သူေတာ္လာေအာင္လည္း ကိုယ္ေကာင္းဖို႔"လိုအပ္ပါသည္၊ ဆရာသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ငယ္စဥ္ကစျပီး ဗုဒၶဘာသာပညာေရးမ်ား သင္အံေလ့က်က္ခဲ႔သည့္အတြက္ သူေတာ္ေကာင္းဓါတ္ခံရွိျပီးသူမ်ားျဖစ္၍ တပည့္ဒကာမ်ားအေပၚ "သူေတာ္ေကာင္းေလးမ်ား ျဖစ္လာေစဖို႔" ဆိုဆံုးမၾကပါဟု တိုက္တြင္းအပ္ပါသည္။

     ယေန႔ လူသားအားလံုးသည္ ေမြးဖြားလာျပီး အသိဉာဏ္ေလးရလာခ်ိန္မွစ၍ ပညာ,ဥစၥာ,ရာထူး,အာဏာ,ေအာင္ျမင္မႈ,ေက်ာ္ၾကားမႈ,ခ်မ္းသာမႈမ်ားကို လိုခ်င္ေနၾကေပသည္။ ထိုပညာ,ဥစၥာ,ရာထူး,အာဏာမ်ားကို ရွာေဖြရာတြင္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ မခ်ီးမြမ္းေသာ,သူေတာ္ေကာင္းလမ္းစဥ္မွ ေသြဖယ္ေသာ "အေမွာင္ေမာဟ ဖံုးလြမ္းေသာ"ရွာေဖြနည္းမ်ားျဖင့္ မရွာသင့္ေပ။

     အေမွာင္ေမာဟသည္ (၃)မ်ိဳးရွိရာ
(၁)အပရိပတၱိေမာဟ=အမွန္ အမွား,အေကာင္း အဆိုး လံုး၀မသိေသာေမာဟ
(၂)၀ိပရိပတၱိေမာဟ=အမွန္ကို အမွား,အမွားကို အမွန္,အေကာင္းကို အဆိုး,အဆိုးကို အေကာင္းဟု ဆန္႔က်င္လွ်က္သိေနေသာေမာဟ
(၃)၀ိဇၨာပရိပတၱိေမာဟ=အမွန္ အမွား,အေကာင္း အဆိုးကို ခြဲျခားသိေနေသာ္လည္း ငါ့အတြက္ အက်ိဳးရွိလွ်င္ အမွန္, ငါ့အတြက္ အက်ိဳးမရွိလွ်င္ အမွား, ငါ့အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္လွ်င္ အေကာင္း, ငါ့အတြက္ အက်ိဳးမျဖစ္လွ်င္ အဆိုးဟု ဆိုးရြာစြာသိေနေသာေမာဟ တို႔ပင္ျဖစ္သည္။

     ဤေမာဟသံုးမ်ိဳး ဖံုးလႊမ္းမိေသာ,ဤေမာဟသံုးမ်ိဳးျဖင့္ ရွာေဖြမိေသာ ပညာ,ဥစၥာ,ရာထူး,အာဏာတို႔သည္ ယခုပစၥဳပၸန္ဘ၀တြင္လည္း စိုးရိမ္ေသာက ဗ်ာပါဒမ်ားျဖင့္ ဘ၀ဆံုးရျပီး,ေနာင္သံသရာတြင္လည္း သုဂတိေရာက္ဖို႔မလြယ္ အပါယ္ငရဲသို႔သာ သက္ဆင္းတက္၍ "ေမာဟသံုးပါးမွ လြတ္ေအာင္က်ိဳးစားကာ မိမိ အသိအလိမၼာ ဉာဏ္ပညာျဖင့္ အမွန္အမွား အေကာင္းအဆိုးမ်ားကို ေတြးေတာဆင္ျခင္ျပီး" သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား လိုက္နာက်င့္သံုးေသာ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာရန္ က်ိဳးစားသင့္ပါသည္။

     ႏိုင္င္ငံတစ္ခုတြင္ မည္မွ်ပင္ ပညာေရး စီးပြါးေရး အားေကာင္းေစကာမူ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဘာသာေရးအႏွစ္သာရ သူေတာ္ေကာင္းတရားမရွိပဲ ေအးခ်မ္းသာယာေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ျပီးျပည့္စံုေသာႏိုင္ငံအျဖစ္ မရပ္တည္ႏိုင္ေပ။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ဓမၼေသာ႑ကဇာတ္ေတာ္ကို သာဓကထုပ္တင္ျပရလွ်င္

     ဘုရားေလာင္း ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီး ကႆပဘုရားရွင္၏ သာသနာပကာလ၌ ေမတၱာတရားလက္ကိုင္ထားျပီး တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနေသာ္လည္း
ပြင့္ေတာ္မူျပီးေသာ ဘုရားရွင္မ်ား၏ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား မနာၾကားရသည့္အတြက္ မိမိကိုယ္မိမိ ျပီးျပည့္စံုသည္ဟု မထင္မွတ္၍ စိတ္ႏွလံုးပင္ပန္းေတာ္မူခဲ႔ဖူးသည္။ ဘုရားေလာင္း ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီးသည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားနာၾကားရဖို႔အတြက္
စစ္သူႀကီးရာထူး သူေဌးရာထူး အိမ္ေရွ႕မင္းရာထူး ေနာက္ဆံုး တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ခြြင့္ေပးပါမည္ မိမိက ကြ်န္အျဖစ္တစ္သက္လံုးေနပါမည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားေဟာၾကားလွည့္ပါဟု ဖိတ္ေခၚေသာ္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတရားနာယူလိုေသာ ဆႏၵမျပည့္၀ခဲ႔ေပ။ ဘုရားေလာင္း ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီး သူ၏ဆႏၵျပည့္၀ဖို႔အတြက္ တိုင္းျပည္ကိုမင္းမႈထမ္းမ်ား အပ္ႏွံ၍ တိုင္းျပည္အႏွံ ျမိဳ႕ရြာ ဇနပုဒ္ပါမက်န္ ရွာေဖြမရပဲ ေတာႀကီးထဲ၀င္ျပီး သူေတာ္ေကာင္းတရားရွာေဖြခဲ႔ေလသည္။

     ထိုအခါ ဘုရားေလာင္း ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီး၏ သူေတာ္ေကာင္းတရားနာယူလိုေသာ ဆႏၵအာသီသအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ရွိ သိၾကားမင္းသည္ "ဇမၺဴဒိတ္တစ္ကြ်န္းလံုး လိုက္ရွာေသာ္လည္း သူေတာ္ေကာင္တရား ရွာေဖြေတြ႕ရွိမည္ မဟုတ္ေသာ ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီးကို ကူညီေပးလို၍" မိမိ၏ သိၾကားမင္းအသြင္ပယ္ေဖ်ာက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ ဘီလူးအသြင္ယူကာ ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီးႏွင့္ သြားေတြ႕ေလသည္။ ဘုရားေလာင္း ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီးသည္ ေတာႀကီးအတြင္း ဘီလူးႏွင့္ေတြ႕ေသာ္

     "အို ဘီလူး သင္သူေတာ္ေကာင္းတရား သိလွ်င္ ေဟာၾကားပါေလာ့ နာယူလိုပါသည္ဟု ေတာင္းပန္သည္"
ဘီလူးက
     "အိုမင္းႀကီး ငါသည္ အစာအာဟာရပ်က္လက္ေန၍ ရွာေလာင္မြတ္သိပ္ေနပါ၏ သင္မင္းႀကီးကိုလည္း ကူညီလိုပါ၏ သင္မင္းႀကီး အကယ္၍ သူေတာ္ေကာင္းတရားနားယူလိုပါလွ်င္ ဤသံုးဂါ၀ုတ္ျမင့္ေသာေတာင္ေပၚမွ ကြ်ႏု္ပ္၏ ခံတြင္းသို႔ ခုန္ခ်ပါေလာ့၊ သင္မင္းႀကီး ခုန္ခ်စဥ္မွာပင္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ပြင့္ေတာ္မူျပီးေသာ ဘုရားရွင္မ်ား၏ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကို ေဟာၾကားေပးပါအံ႔၊ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ သင္မင္းႀကီးလည္း သူေတာ္ေကာင္းတရားနာရအံ႔၊ကြ်ႏု္ပ္လည္း အစာစားရအံ႔"
ဟုေျပာၾကားေလ၏။ ဘုရားေလာင္း ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီးသည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားနာၾကားရမည္ဟု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္လွ်က္ တုန္လႈပ္ေသာ စိတ္မရွိပဲ ဓမၼအတြက္ အသက္စြန္႔ကာ ေတာင္ေပၚမွ ဘီလူး၏ခံတြင္းသို႔ ခုန္ခ်ေလ၏။ ထိုအခါမွ ဘီလူးေယာင္ဖန္တင္းထားေသာ သိၾကားမင္းသည္ ဘီလူးအသြင္မွ နတ္အသြင္ ျပန္လည္ဖန္ဆင္း၍ ဘုရားေလာင္း ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆီးႀကိဳခံယူကာ ပန္း,နံ႔သာတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ျပီး ပြင့္ေတာ္မူျပီးခဲ႔ေသာ ဘုရားရွင္မ်ား၏ ေ သနာေတာ္မ်ားမွ

   "အနိစၥာ ၀တ သခၤါရာ၊ ဥပၸါဒ ၀ယ ဓမၸိေနာ။
     ဥပၸဇၨိတြာ နိ႐ုဇၥ်ႏၲိ၊ ေတသံ ၀ူပသေမာ သုေခါ။"
ဟူေသာ တရားေဒသနာ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို ေဟာၾကားေပးခဲ႔ေလသည္။ ထိုအခါမွ ဘုရားေလာင္း ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီးလည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာစြာျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကို ႏွလံုးသြင္း၍ မိမိတိုင္းျပည္သို႔ျပန္ကာ မင္းက်င့္တရားႏွင့္အညီ တိုင္းျပည္ကို ဆက္လက္စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔ေလသည္။

   ဤဇာတ္ေတာ္တြင္ တရားပိုင္ရွင္ျဖစ္လာမည့္ ဘုရားေလာင္း ဓမၼေသာ႑ကမင္းႀကီးသည္ သူေတာ္ေကာင္းတရား ရွာမွီးဖို႔အေရး,သူေတာ္ေကာင္းတရားနာၾကားရဖို႔အေရးအတြက္ အသက္ပင္စြန္႔ျပီး ရွာခဲ႔ရ နာၾကားခဲ႔ရပါသည္။ စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရွိေနျပီးေသာ ဘုရားရွင္၏ ေဒသနာေတာ္မ်ား ဘာသာေရးအႏွစ္သာရ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကေသာ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာၾကားလိုေသာ ဒကာ,ဒကာမမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳး,ဘာသာ,သာသနာေတာ္အတြက္ ဆရာ,ဒကာညီညြတ္စြာျဖင့္ ေမတၱာ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာစေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရားမ်ားကို လက္ကိုင္ထားျပီး မိမိတို႔၏ အရည္အေသြး " စံ "တစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူျပီး လိုက္နာက်င့္သံုးဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။

     နိဂံုးခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းတရား ထြန္းကားေသာ တိုင္းျပည္တြင္ သူေတာ္ေကာင္း အရိပ္အေငြ႕မ်ားကိုသာ ျမင္ေတြ႕လိုပါသည္။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ စိတ္ႏွလံုးကို မခ်မ္းေျမ႕ေစေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ႏွလံုးသားကို နာက်င္ေၾကကြဲေစေသာ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆိုမ်ားကို မျမင္ေတြ႕လိုေတာ့ပါ။ ျမန္မာတိုင္းရင္းသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔သည္ ဆိုးရြားခဲ႔တဲ႔ အတိတ္ကို အတိတ္မွာပဲ ထားခဲ႔ခ်င္ပါသည္။ ျပန္ေတြးမိတိုင္း ျပည္သူတို႔၏ ႏွလံုးသားကို တေျမ႕ေျမ႕ နာက်င္ေလာင္ၾကြမ္းေစေသာ ဒဏ္ရာမ်ားကို မဖန္တီးၾကပါႏွင့္ဟု ဆရာ၊ ဒကာမ်ားႏွင့္ အစိုးရမင္း ျပည္သူမ်ားအား တိုက္တြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။
   "သူေတာ္ေကာင္းတရား ေနရာတိုင္း၊ လူတိုင္းမွာ ထြန္းေတာက္ပါေစ။"

ကေလာင္အမည္
လြတ္လပ္ေမာင္(စလင္း)
"သီတဂူ ကမၻာ႔ဗုဒၶတကၠသိုလ္
(2013)ႏွစ္ပါတ္လည္မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပျပီး"
"စာေရးသူ၏ ပထမဆံုးေသာ ဘာသာေရးေဆာင္းပါး 2013"

Posted by -
Ashin Kavinda
Alinnthit Library (16-6-16)

" ဒါန အမ်ိဳးမ်ိဳး "

  အလွဴဒါနသည္ အမ်ိဳးအစားအားျဖင့္ မ်ားျပားစြာရွိရာ အဓိကအားျဖင့္ သုတၱန္ေဒသနာနည္းအရ ဒါန၊ ၀ိနည္းေဒသနာနည္းအရ ဒါန၊ အဘိဓမၼာေဒသနာနည္းအရ ဒါနဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။

သုတၱန္ေဒသနာနည္းအရ ဒါနမွာ ဆယ္မ်ိဳးရွိသည္။ ၎တုိ႕မွာ -

(၁) အႏၷဒါန = ဆြမ္း ထမင္း အစားအစာအလွဴ၊

(၂) ပါနဒါန = ေသာက္ေရ အေဖ်ာ္ယမကာအလွဴ၊

(၃) ၀တၳဒါန = အ၀တ္ အထည္ သကၤန္းစသည္အလွဴ၊

(၄) ယာနဒါန = ဖိနပ္စေသာ ယာဥ္အလွဴ၊

(၅) ဂႏၶဒါန = နံ႕သာခဲ နံ႕သာတံုး အေမႊးတုိင္အမ်ိဳးမ်ိဳးအလွဴ၊

(၆) မာလာဒါန = ပန္းမ်ိဳးစံုအလွဴ၊

(၇) ၀ိေလပနဒါန = နံ႕သာေပ်ာင္း နံ႕သာအရည္အမ်ိဳးမ်ိဳးအလွဴ၊

(၈) ေသယ်ာဒါန = ေညာင္ေစာင္း အင္ပ်ဥ္ အိပ္ရာ ေနရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးအလွဴ၊

(၉) အာ၀ါသဒါန = ေက်ာင္း ဇရပ္ သိမ္ ဓမၼာရုံစသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအလွဴ၊

(၁၀) ပဒီေပယ်ဒါန = ဆီမီးစသည္အမ်ိဳးမ်ိဳးအလွဴ

တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။

၀ိနည္းေဒသနာနည္းအရ ဒါနမွာ ေလးမ်ိဳးရွိသည္။ ၎တို႔မွာ -

(၁) စိ၀ရဒါန = သကၤန္းအလွဴ၊

(၂) ပိ႑ပါတဒါန = ဆြမ္းေဘာဇဥ္အလွဴ၊

(၃) ေသနာသနဒါန = ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာအလွဴ၊

(၄) ေဘသဇၨဒါန = ေဆးပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးအလွဴ

တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။

အဘိဓမၼာေဒသနာနည္းအရ ဒါနမွာ ေျခာက္မ်ိဳးရွိသည္။ ၎တို႔မွာ -

(၁) ရူပဒါန = အဆင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရူပါရုံအလွဴ၊

(၂) သဒၵဒါန = အသံအမ်ိဳးမ်ိဳး သဒၵါရုံအလွဴ၊

(၃) ဂႏၶဒါန = အနံ႕အမ်ိုးမ်ိဳး ဂႏၶာရုံအလွဴ၊

(၄) ရသဒါန = စားဖြယ္ ေသာက္ဖြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရသာရုံအလွဴ၊

(၅) ေဖာ႒ဗၺဒါန = သကၤန္းေက်ာင္းစေသာ အထိအေတြ႕အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဖာ႒ဗၺာရုံအလွဴ၊

(၆) ဓမၼဒါန = တရားေဟာေျပာျခင္း၊ သင္ၾကားပို႔ခ်ျခင္းစေသာ အသိဉာဏ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးသည္ ဓမၼာရုံအလွဴ

တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။

သုတၱန္ေဒသနာနည္းလာ ဒါနမွာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကို ေရြးခ်ယ္မူ မရွိဘဲ သာမန္အားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့သည္။ ၀ိနည္းေဒသနာနည္းလာ ဒါနမွာ သီလ၀ႏၱပုဂၢိဳလ္အားသာ ေရြးခ်ယ္လွဴ၍ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သျဖင့္ သုတၱန္နည္းလာ ဒါနထက္ ပို၍ အက်ိဳးၾကီးမားသည္။ အဘိဓမၼာနည္းလာ ဒါနမွာ အာရုံေျခာက္ပါး၌ ပညတ္အားျဖင့္ ႏွလံုးမသြင္းဘဲ ပရမတ္အားျဖင့္သာ ႏွလံုးသြင္းလွဴဒါန္းရသျဖင့္ လြန္ကဲမြန္ျမတ္ေသာဒါနျဖစ္၍ သုတၱန္၀ိနည္းလာ ဒါနတုိ႔ထက္ အက်ိဳးၾကီး၏။

သို႔ေသာ္လည္း အလွဴခံပုဂၢိဳလ္၊ လွဴဖြယ္၀တၳဳ၊ ေစတနာ၊ ဤသံုးျဖာ စင္ၾကယ္ျပည့္စံုလွ်င္ မည္သည္ဒါနမမဆုိ ၾကီးမားေသာ အက်ိဳးကို ေပးစြမ္းႏုိင္၏။

ဒါနသည္ အလွဴရွင္၊ အလွဴခံ၊ လွဴဖြယ္၀တၳဳ၊ လွဴပံုအျခင္းအရာ၊ လွဴဒါန္းသည့္အခ်ိန္အခါ၊ လွဴေၾကာင္း ေစတနာစသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ၂-ပါးတြဲ၊ ၃-ပါးတြဲ စသည္ျဖင့္ ပိဋကတ္ေတာ္တုိ႔၌ လာရွိသည္။

၂-ပါးတြဲဒါနမ်ား

ဆြမ္းသကၤန္းေက်ာင္း ေဆးအားျဖင့္ ပစၥည္းေလးပါးကို ေပးလွဴျခင္းသည္ အာမိသဒါန ျဖစ္၏။ ဘုရားေဟာတရားေတာ္ကို သူတပါးတုိ႔အား ေဟာေျပာျပသ ဆံုးမျခင္း၊ စာေပးေရးသားထုတ္ေ၀ျခင္း၊ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးျခင္း စသည္တုိ႔သည္ ဓမၼဒါန ျဖစ္၏။ တရားေတာ္ကို ေပးလွဴျခင္းသည္ မေသရာမွန္ အျမိဳက္နိဗၺာန္ကို ေပးလွဴသည္ႏွင့္ တူ၏၊ ဒါနအားလံုးထက္ ဓမၼဒါနက သာလြန္မြန္ျမတ္၏။

လွဴဖြယ္၀တၳဳႏွင့္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တုိ႕ကို ေကာင္းဆုိးယုတ္ျမတ္ေရြးခ်ယ္၍ လွဴဒါန္းမူသည္ ၀ိစိတဒါနမည္၏။ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာေတာ္အတြက္ အမွန္တကယ္ လုိအပ္ေသာ ပညာေရး က်န္းမာေရး လူမူေရးစေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကိုလည္း ေရြးခ်ယ္၍ လွဴဒါန္းသင့္သည္။ ေရြးခ်ယ္စိစစ္၍ လွဴဒါန္းျခင္းကိုသာ ဘုရားရွင္တုိ႔ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူၾက၏။ ထိုကဲ့သို႔ ေရြးခ်ယ္မူမရွိဘဲ သာမန္လွဴဒါန္ျခင္းသည္ အ၀ိစိနနဒါနမည္၏။

၀ဋ္ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ ေလာကီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို ေတာင့္တ၍ လွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ ၀႗နိႆိတဒါန မည္၏။ ထုိဆင္းရဲကင္းရာနိဗၺာန္ကို ေတာင့္တ၍ လွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ ၀ိ၀႗နိႆိတဒါနမည္၏။

သားငါး ၾကက္၀က္မ်ားကို သတ္ျဖတ္၍ ေကြ်းေမြးလွဴဒါန္းေသာ ဒါနသည္ အျပစ္နွင့္တကြ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သာ၀ဇၹဒါနမည္၏။ သတၱ၀ါမ်ား၏ အသက္ကို မသတ္မူ၍ ကိုယ္တုိင္သတ္ျဖတ္မူ ကင္းရွင္းေသာ ဒါနမ်ိဳးသည္ အျပစ္မရွိေသာေၾကာင့္ အန၀ဇၹဒါနမည္၏။ အကုသိုလ္ကင္းေသာဒါန၊ အျပစ္မရွိေသာေၾကာင့္ အန၀ဇၹဒါနမည္၏။ အကုသုိလ္ကင္းေသာဒါန၊ အကုသုိလ္မကင္းေသာဒါန တုိ႕ကို ဆုိလုိသည္။

ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ျပဳုလုပ္လွဴဒါန္းအပ္ေသာ ဒါနသည္ သာဟတၳိကဒါန မည္၏။ သူတပါးကို ေစခိုင္း၍ လွဴဒါန္းအပ္ေသာဒါနသည္ အာဏတၱိကဒါန မည္၏။

ယံုၾကည္မူသဒၶါတရားျဖင့္ လွဴဖြယ္၀တၳဳကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပဳျပင္စီရင္၍ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကို ရုိေသေလးစားစြား ေပးလွဴျခင္းသည္ သကၠစၥဒါနမည္၏။ ယံုၾကည္မူမရွိဘဲ လွဴဖြယ္၀တၳဳကိုလည္း မျပဳမျပင္၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း မရိုမေသမေလးစားဘဲ ေပးလွဴျခင္းသည္ အသကၠစၥဒါနမည္၏။

လွဴဒါန္းရာ၌ ကံ ကံ၏အက်ိဳးစသည္တုိ႔ကို သိျမင္၍ လွဴဒါန္းျခင္းသည္ ဉာဏ္ႏွင့္ ယွဥ္သည့္အတြက္ ဉာဏသမၸယုတၱဒါန မည္၏။ ကံ ကံ၏အက်ိဳး စသည္တုိ႔ကို မသိမျမင္ဘဲ လွဴဒါန္းမူသည္ ဉာဏ္ႏွင့္မယွဥ္ ေသာေၾကာင့္ ဉာဏ၀ိပၸယုတၱဒါနမည္၏။

သူတပါး တုိက္တြန္းနူိးေဆာ္၍ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ဒါနသည္ သသခၤါရိက ဒါနမည္၏။ မိမိ၏ ပင္ကိုေစတနာ သဒၵါတရားျဖင့္ ထက္သန္စြာ လွဴဒါန္းအပ္ေသာဒါနသည္ အသခၤါရဒါနမည္၏။

ေက်ာင္း သကၤန္း ဆြမ္း ေဆး စေသာ ၀တၳဳပစၥည္းမ်ားကို လွဴဒါန္းျခင္းသည္ ၀တၳဳဒါနမည္၏။ သတၱ၀ါဟူသမွ်တို႔ကို ကယ္ဆယ္ေသာအားျဖင့္ ေဘးမဲ့ေပးျခင္းသည္ အဘယဒါနမည္၏။

အျမဲတည္ေနမည့္ ဘုရား တန္ေဆာင္ ေက်ာင္း ဇရပ္ ေရတြင္း ေရကန္ လမ္းတံတား စသည္တုိ႔ကို ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းျခင္းသည္ ထာ၀ရဒါန မည္၏။ ေခတၱခဏမွ်သာ သံုးေဆာင္ရေသာ ဆြမ္း သကၤန္း စသည့္ပစၥည္းမ်ားကို လွဴဒါန္းျခင္းသည္ အထာ၀ရဒါနမည္၏။

ေန႕စဥ္ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ဆြမ္း ေရခ်မ္း ပန္း ဆီမီး ကပ္လွဴျခင္း၊ ဆြမ္းေလာင္းျခင္း စသည္ျဖင့္ အျမဲမျပတ္ အာစိဏၰကံ၀တ္ထား၍ ျပဳလုပ္အပ္ေသာဒါနသည္ နိဗဒၶဒါနမည္၏။ ေန႕စဥ္မဟုတ္ဘဲ တတ္ႏုိင္သည့္ အခါမွသာ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ဒါနသည္ အနိဗဒၶဒါန မည္၏။

၀ါဆုိသကၤန္းကို လွဴျခင္း၊ ကထိန္သကၤန္းကို လွဴျခင္း၊ မက်န္းမာေသာသူ၊ ဧည့္သည္၊ ခရီးသြားစသည္တုိ႔အား အခ်ိန္အခါႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ထုိက္သင့္ရာကို စီမံလွဴဒါန္းျခင္းသည္ ကာလဒါနမည္၏။ အခ်ိန္အခါကို မေရြးခ်ယ္ဘဲ တုိက္ဆုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မတုိက္ဆုိင္သည္ျဖစ္ေစ လွဴလုိေသာအခါ၌ စီမ့လွဴဒါန္းျခင္းသည္ အကာလဒါနမည္၏။

အၾကြင္းအက်န္ အညံ့အဖ်င္းမဟုတ္ အဦးအဖ်ား အမြန္အျမတ္ျဖစ္ေသာပစၥည္းကို လွဴဒါန္းျခင္းသည္ အႏုစၦိ႒ိဒါန(အဂၢဒါန) မည္၏။

ပုဂၢိဳလ္ကို သီးျခားသတ္မွတ္ပိုင္းျခား၍ လွဴဒါန္းျခင္းကို ပုဂၢလိက ဒါနမည္၏။ အမ်ားသံဃာကို ရည္ရြယ္သတ္မွတ္၍ လွဴဒါန္းျခင္းသည္ သံဃိကဒါနမည္၏။ သံဃာဟူသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားေတာ္ပုဂၢိဳလ္အေပါင္းကို ေခၚသည္။ အရိယာပုဂၢိဳလ္ဟူသမွ်လည္း ပါ၀င္သည္။ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ကိုမွ် အာရုံမထားဘဲ သံဃာအမ်ား အစိုအေပါင္းကိုသာ အာရုံထား၍ လွဴဒါန္းမွ သံဃိကဒါန ေျမာက္သည္။

၃-ပါးတြဲဒါနမ်ား

ဒါနျပဳလုပ္ရာ၌ ဆႏၵစေသာ အဓိပတိတရားေလးပါးတုိ႔ အားေပ်ာ့ယုတ္ညံ့လ်က္ လွဴဒါန္းျခင္း၊ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာမ်ားကို ေတာင့္တရည္စူး၍ လွဴဒါန္းျခင္းသည္ ဟီနဒါနမည္၏။

အဓိပတိတရားေလးပါးတို႔ အလတ္စားျဖစ္လ်က္ လွဴဒါန္းျခင္း၊ သာ၀ကေဗာဓိ၊ ပေစၥကေဗာဓိဉာဏ္ကို ေတာင့္တ၍ လွဴဒါန္းျခင္းသည္ မဇၥ်ိမဒါန မည္၏။

အဓိပတိတရားေလးပါးတုိ႔ အျမတ္စားျဖစ္လွ်က္ လွဴဒါန္းျခင္း၊ သမၼာသေမၺာဓိ(သဗၺညဳတ)ဉာဏ္ကို ရည္သန္ေတာင့္တ၍ လွဴဒါန္းျခင္းသည္ ပဏီတဒါနမည္၏။

ေလာက၌ မိမိကိုယ္တုိင္ ေကာင္းမြန္သည္တုိ႔ကို သံုးေဆာင္၍ ေအာက္လက္ငယ္သားမ်ားအား ယုတ္ညံ့ေသာ ပစၥည္းတို႔ကို ေပးကမ္းသကဲ့သို႔ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား မိမိသံုးစြဲေသာ ပစၥည္းထက္ယုတ္ညံ့ေသာပစၥည္းကို လွဴဒါန္းျခင္းသည္ ဒါနဒါသမည္၏။

မိမိအသံုးေဆာင္ႏွင့္ ဆုိးေကာင္းယုတ္ျမတ္တူညီေသာ စၥည္းကို ေပးလွဴျခင္းသည္ ဒါနသဟာယမည္၏။

မိမိသံုးေဆာင္သည္ထက္ ပိုမုိ ေကာင္းမြန္ေသာပစၥည္းကို ေပးလွဴျခငး္သည္ ဒါနပတိ၊ ဒါနေဇ႒က၊ ဒါနသာမိမည္၏။

၄-ပါးတြဲဒါနမ်ား

စီ၀ရဒါန = အ၀တသကၤန္းလွဴဒါန္းျခင္း၊

ပိ႑ပါတဒါန = ဆြမ္းခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္လွဴဒါန္းျခင္း၊

ေသနာသနဒါန = ေက်ာင္းအိပ္ရာေနရာလွဴးဒါန္းျခင္း၊

ေဘသဇၨဒါန = ေဆးပစၥည္းလွဴဒါန္းျခင္း။

၅-ပါးတြဲဒါနမ်ား

ကာလဒါန(၅)ပါး

ဧည့္သည္ အာဂႏၱဳအား လွဴဒါန္းျခင္း

ခရီးသြား ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား လွဴဒါန္းျခင္း

မက်န္းမာေသာ ပုဂၢိဳလ္အား လွဴဒါန္းျခင္း၊

ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေသာအခါ၌ လွဴဒါန္းျခင္း၊

မိမိလုပ္ကိုင္ေသာ ေကာက္ဦး သစ္သီးဦးတုိ႔ကို သီလ၀ႏၱရဟန္းေတာ္တုိ႔အား ဦးဦးဖ်ားဖ်ား လွဴဒါန္းျခင္း။

မဟာဒါန(၅)ပါး
=========

ငါးပါးသီလကိုပင္ မဟာဒါနၾကီးငါးပါးဟူ၍ ေခၚသည္။ ပါဏာတိပါတ သိကၡာပုဒ္ကို ေဆာက္တည္၍ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုလွ်င္ ထုိသူသည္ သတၱ၀ါတို႔ကို သတ္ျဖတ္ျခင္းအမူ မျပဳလုပ္ေတာ့သျဖင့္ အဘယဒါန = သတၱ၀ါတို႔အား ေဘးကင္းေစျခင္း အမူကို ျပဳသည္မည္၏။ ဤနည္းအတူ ငါးပါးသီလကို ေစာင့္ထိန္းသျဖင့္ သတၱ၀ါတို႔အား ေဘးကင္းေစျခင္းအမူကို ေပးလွ်င္ သီလအရင္းခံရွိေသာ ဒါနကိစၥပါ၀င္ ျပီးစီးသြားေသာေၾကာင့္ သီလငါးပါးကိုပင္ မဟာဒါနငါးပါးဟု ေခၚသည္။

"""ႏွစ္ဘက္မိဘမ်ားအမႈးထား၍
ကို၀င္းေဇာ္ေအး+မႏြယ္ႏြယ္ထြန္း
မိသားစုတို႔၏ ယာနဒါန ေမာ္ေတာ္ယဥ္အလွဴအား
၀မ္းေျမာက္ႏုေမာ္ သာဓုေခၚလွ်က္
ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္"""

"""ေျမႏုရြာ က႐ုဏာေျမ နာေရးကူညီမႈအသင္းသို႔
လူနာတင္ယာဥ္ လွဴဒါန္းေပးပါေသာ
ေကာင္းမႈကုသိုလ္ရွင္မ်ားအား
၀မ္းေျမာက္ႏုေမာ္ သာဓုေခၚလွ်က္
ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္"""

မွတ္ခ်က္-
ဤ post ကို Online Internet မွ
ရွာေဖြေရးသားဂုျပဳထားပါသည္ဟု
၀န္ခံအပ္ပါသည္။

Posted by -
Ashin Kavinda
"အလင္းသစ္ စာၾကည့္တိုက္ ေျမႏုရြာ"